 |
κουράδα (η) (!) περίττωμα, αποπάτημα ΣΥΝ (!) σκατό. Επίσης κουράδι (το). - (υποκ.) κουραδάκι (το). [ ΕΤΥΜ. < μεσν. κουράδιον < σκωράδιον, υποκ. του αρχ. σκωρ (βλ. κ. σκουριά) ]. κουράδας (ο). κουράδω (η) (λαϊκ. - υβριστ.) άνθρωπος δείλος, τιποτένιος. |
↧
ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ
↧