57 και κάτι χρόνια πριν, στις 1 Δεκεμβρίου του 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα. Η μαύρη ράφτρα Ρόζα Παρκς αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε ένα λευκό άνδρα, όπως προέβλεπε το τότε ισχύον φασιστικό νομικό πλαίσιο. Σύμφωνα μ'αυτό οι μαύροι πολίτες θα έπρεπε να κάθονται αποκλειστικά στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν όποτε τους ζητηθεί τη θέση τους στους λευκούς. Η επακόλουθη σύλληψη της Παρκς αποτέλεσε την αφορμή για το ξεκίνημα αναταραχών κι ενός μποϋκοτάζ των λεωφορείων που διήρκησε 381 μέρες...Απέναντι τους οι διαμαρτυρόμενοι μαύροι συνάντησαν τότε την οργή της λευκής Αμερικής -όπως και τη συνεργασία των αμερικανών μπάτσων με τους φασίστες της κου κλουξ κλαν. Μέσα στον αγώνα τους βρήκαν την αλληλεγγύη και τη συλλογική τους δύναμη, μια δύναμη που μπορούσε -και μπορεί ακόμα- να φέρει τον κόσμο ανάποδα. "Διάφοροι λέγαν τότε πως δε σηκώθηκα να δώσω τη θέση μου απλά επειδή ήμουν κουρασμένη. Δεν ήμουν τόσο κουρασμένη σωματικά, όχι περισσότερο τουλάχιστον από όσο ήμουν στο τέλος κάθε μέρας στη δουλειά. Όχι. Απ' το μόνο που είχα κουραστεί, ήταν απ' το να τα παρατάω".