> αφίσες από το antifascist actionκαι το antifa LAB
 |
Μετά τις πρόσφατες επιθέσεις στο Παρίσι, 10.000 ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ» (και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει) στους ανεπίδεκτους» γάλλους μουσουλμάνους Οι «μυστηριώδεις» και ύποπτες επιθέσεις στο Παρίσι –υποτίθεται πως- έρχονται να επιβεβαιώσουν για μια ακόμα φορά το πολυχρησιμοποιημένο σενάριο της «ισλαμικής τρομοκρατίας». Κι όπως συμβαίνει συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εκείνοι που έχουν την εξουσία και τη δύναμη να υπαγορεύουν αυτό το «σενάριο» ξανά και ξανά, είναι σε θέση να υποδεικνύουν και το «τι πρέπει να γίνει». Κι όλοι/ες ξέρουμε τι έγινε σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Ξέρουμε επίσης και τι γίνεται ακόμα στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και μια σειρά άλλες χώρες του πλανήτη, όπου τα πρωτοκοσμικά κράτη έχουν χώσει βαθιά τα χέρια τους στο αίμα των ντόπιων μουσουλμανικών πληθυσμών. Και καταλαβαίνουμε καλά τι πρόκειται να συμβεί και τώρα: η γενικευμένη ισλαμοφοβία στοχεύει πλέον καθαρά και τους μουσουλμάνους που ζουν στα ευρωπαϊκά κράτη, κάτι που ήταν πάγια επιδίωξη των κατά τόπους στρατο/αστυνομικών συμπλεγμάτων ασφάλειας. Ακόμα λοιπόν κι αν δεν υπήρχαν επιθέσεις του τύπου “Charlie Hebdo” θα έπρεπε σίγουρα να εφευρεθούν -όπως πιθανόν και να συνέβη (και) σ’ αυτή την περίπτωση. Μπορεί λοιπόν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες να επαίρονται και να πιστεύουν πως διαδηλώνοντας με το σύνθημα «είμαστε όλοι Charlie», θέλουν να διατηρήσουν ζωντανό το πνεύμα του πάλαι ποτέ Διαφωτισμού. Καθώς όμως οι διαδηλώσεις αυτές ανακηρύχθηκαν από τα media ως «οι μεγαλύτερες στη Γαλλία, μετά τον Β΄Παγκόσμιο», επιβεβαιώνεται –με ένα διαβολικά αντεστραμμένο τρόπο- κάτι πολύ διαφορετικό: όπως πριν 70 χρόνια, έτσι και σήμερα, η ιστορία των αφεντών αυτού του κόσμου συνεχίζει να γράφεται πρώτα απ’ όλα με το μολύβι των όπλων -και όχι μ’ εκείνο των σκίτσων. Μ’ αυτά τα δεδομένα όποιος αγνοεί την συγκυρία του κρατικού και καπιταλιστικού γίγνεσθαι, όποιος κάνει πως δεν βλέπει την ολοκληρωτική μεταχείριση δεκάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων στις χώρες καταγωγής τους αλλά και τον «πολιτισμένο κόσμο», δεν είναι εντελώς απίθανο να νιώθει έως και «σταυροφόρος της ελευθερίας της έκφρασης». Άλλωστε η ιστορία είναι γεμάτη με «χρήσιμους ηλίθιους»… |
 |
Το κράτος της γαλλίας, όπως και τα άλλα ευρωπαϊκά -και της ελλάδας συμπεριλαμβανομένης- είναι ένα κράτος σε πόλεμο. Χρόνια τώρα διεξάγει πολέμους με το στρατό του στο ιράκ, στο αφγανιστάν, στη συρία, στο μάλι. Και σε αυτούς τους πολέμους σκοτώνει μουσουλμάνους. Κι όταν δε τους σκοτώνει εκεί, τους σκοτώνει στα ευρωπαϊκό σύνορα ή μέσα στις ίδιες του τις πόλεις. Την ώρα που οι δυτικοί υπήκοοι αναλώνονται (σε μάλλον βέβαια, για τα μυαλά τους) αστυνομικά σενάρια για το ποιοί βρίσκονται πίσω από την επίθεση, αρνούνται να δουν ποιος πραγματικά οφειλείται από αυτή: είναι το γαλλικό κράτος που νομιμοποιείται να προωθήσει τους σχεδιασμούς του τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική του πολιτική. Η επίθεση έγινε ενάντια στη συντακτική ομάδα ενός πρώην αριστερού περιοδικού. Η Charlie Hebdo εδώ και χρόνια αναπαράγει την κρατική προπαγάνδα περί «απολίτιστων μουσουλμάνων» και συστηματικά επιτίθεται και πρόσβαλλει την αξιοπρέπεια και τις αξίες αυτών που το ίδιο της το κράτος δολοφονεί, νομιμοποιώντας το ηθικά. 3,5 εκατομμύρια Γάλλοι κατέβηκαν στους δρόμους αφενός αποδεχόμενοι την ιστορία περί ισλαμιστών τρομοκρατών και αφετέρου φωνάζοντας το σύνθημα «Je suis Charlie». Αυτό που εννοούσαν οι διαδηλωτές, είτε το καταλάβαιναν είτε όχι, είναι ότι το δικό τους δικαίωμα να ξερνάνε στο δημόσιο λόγο τα δικά τους κομπλεξικά και σακαταμένα ιδεώδη περί “σάτιρας” και “ελευθερίας” είναι πιο σημαντικό απ'τις ζωές και την αξιοπρέπεια εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Είναι πιο σημαντικά ακόμα κι αν περνάνε χλευαστικά πάνω από πτώματα. Ακόμα κι αν η υπεράσπιση αυτής τους της"ελευθερίας"απαιτεί 10.000 στρατιώτες μέσα στις πόλεις να στοχεύουν μουσουλμάνους πολίτες (και όχι μόνο). JE SUIS CHARLIE ΕΙΝΑΙ Η ΙΑΧΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ η ελευθερία του λόγου δεν είναι παρά το "ντελικάτο"καμουφλάρισμα μιας κατά τα άλλα στεγνά εμπόλεμης πράξης. |