 |
>Σάββατο 7 Μάρτη στον χώρο της Carthago στο πολυτεχνείο (πατησίων, είσοδος από στουρνάρη) | antifa cuts απ'το crew των SBE > djs Longplay, Spells, Ajit > 22:00 Ραπ, Φυλή και Πολιτική Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες των πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων ενός λαού, είναι γενικά εντός της κουλτούρας που βρίσκουμε τον σπόρο της αντίστασης -τον σπόρο εκείνο που μπορεί να οδηγήσει στην δόμηση κι ανάπτυξη ενός απελευθερωτικού κινήματος. AmilcarCabrall Για πολλούς μαύρους νέους στις ΗΠΑ (για να το πούμε με τα λόγια του κλασσικού τραγουδιού των War) ο κόσμος είναι ένα γκέτο. Παγιδευμένοι και παρατηρητές σε κύκλους βίας, φτώχειας και ζωών απελπισίας, οι φιλοδοξίες και οι απόψεις τους βρίσκουν συχνά έκφραση μέσα από πολιτικές συμπεριφορές, κοινωνικές πρακτικές, οικονομικές δραστηριότητες και πολιτιστικές διεξόδους. Το "μπλέξιμο"όλων αυτών των ρευμάτων σχημάτισε μια κουλτούρα αντίστασης που ονομάστηκε hiphop, με την πιο δυναμική της έκφραση να βρίσκεται στην μορφή της rapμουσικής. Από τη μια πλευρά, το rapείναι η φωνή της αποξενωμένης, απογοητευμένης και επαναστατικής νεολαίας που αναγνωρίζει την αδυναμία και περιθωριοποίησή της στην μεταβιομηχανική Αμερική. Από την άλλη πλευρά, το rapλειτουργεί και σαν τη συσκευασία και την εμπορία της κοινωνικής δυσαρέσκειας, στη διαχείριση μερικών απ'τα πιο επιδέξια διαφημιστικά γραφεία και τους μεγαλύτερους μουσικούς παραγωγούς στον κόσμο. Είναι αυτός ο "δισυπόστατος"χαρακτήρας του rap που έκανε το ίδιο και τους rappersένα εκρηκτικό θέμα στην πολιτική της εξουσίας που σχημάτισε τις εκλογές των ΗΠΑ από το 1992 κι ύστερα. Είναι επίσης αυτός του ο χαρακτήρας που έδωσε στο rapτις πολλές διαστάσεις και “γεύσεις” του.αυτή τη σπειροειδή μήτρα της ενδυνάμωσης και της αντίδρασης. Επηρεασμένο από μια παράδοση ηγετών και καλλιτεχνών που διακρίνονταν για το χάρισμα του λόγου, από τον MalcomX, τον MartinLutherKingκαι την NikkiGiovanniμέχρι τον GilScottHeronκαι τους LastPoets, οι νεαροί μαύροι "πολιτισμικοί ακτιβιστές"γεννήθηκαν μέσα απ'το μητροπολιτικό σύμπαν των αρχών της δεκαετίας του '80, έτοιμοι για rap. Χωρίς την ευκαιρία για μια πιο επίσημη μουσική εκπαίδευση ή την πρόσβαση σε μουσικά όργανα, λόγω των περικοπώντου προϋπολογισμού στην εκπαίδευση και στα μουσικά σχολικά προγράμματα την περίοδο της προεδρίας Ρήγκαν, τα πικάπ έγιναν όργανα κι οι λυρικές ακροβασίες έγιναν μια πολιτιστική διέξοδος. Ξεκινώντας απ'το περιθώριο, το rap και το ευρύ φάσμα του hip hop πρόλαβαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 να γίνουν το κυρίαρχο πολιτισμικό περιβάλλον των νεαρών Αφροαμερικανών. Ακολουθώντας το ιστορικό παράδειγμα της κουλτούρας του κινήματος για τα κοινωνικά δικαιώματα κι αυτού των Μαύρων Πανθήρων, το rapείχε διεθνές αντίκτυπο. Όπως οι Βιετναμέζοι τραγουδούσαν για την ελευθερία και τα πολιτικά τους δικαιώματα, έτσι κι οι πολιτικές επιταγές του rapδιέσχισαν την υδρόγειο και βρήκαν έκφραση σε χώρους από το Μεξικό ως την Ινδία. Φορώντας καπέλα baseballκαι μισοδεμένα αθλητικά παπούτσια, η νεολαία στην Ακτή Ελεφαντοστού έχει βρει ένα δεσμό μέσα από τη μουσική. Αυστραλοί rappers καταγγέλουν την κακομεταχείριση των Αβορίγινων. Φόροι τιμής στα θύματα των αμερικάνικων πυρηνικών βομβών σχηματίζουν το περιεχόμενο των rap στίχων στην Ιαπωνία. Η πολιτιστική δύναμη του rapως μια παγκόσμια μουσική διαμαρτυρία είναι αδιαμφισβήτητη. Η κατανόηση της γέννησης αυτής της δύναμης ωστόσο, απαιτεί μια επιστροφή στις ρίζες. Πρέπει να εξετάσουμε, έστω κι εν συντομία, το αντίκτυπο του rapστα οικονομικά, πολιτικά και έμφυλα ζητήματα στην Αφροαμερικάνικη κοινότητα, για να αισθανθούμε την σημασία, τις δυνατότητες και τις αντιφάσεις του. Οι εχθροί του rap, όπως σημείωσε κάποιος παρατηρητής, κυνηγούν “το μήνυμα, τον αγγελιοφόρο και το μέσο”. Και δεν είναι μόνο λευκοί αυτοί που απέρριψαν και κατέκριναν το rap. Όπως έγραψε ο SalimMuwakkilστο περιοδικό InTheseTimes, “για πολλούς μεσοαστούς μαύρους Αμερικάνους, το rapείναι το soundtrackτων ψυχοπαθών”. Από τις πόλεις των σκλάβων ως το Ντητρόιτ της μαζικής εργοστασιακής εργασίας κι από το bebopως το hiphop, η μαύρη μουσική έχει σχηματιστεί από τις υλικές συνθήκες της ζωής των μαύρων. Με άλλα λόγια, και η σημερινή κουλτούρα της μαύρης νεολαίας απορρέει από τις αλλαγές που επηρέασαν την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού των ΗΠΑ τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Κάποια στοιχειώδη οικονομικά και κοινωνικά οφέλη που κατακτήθηκαν στα τέλη των '60sκαι στα '70s, καταστράφηκαν εκδικητικά στα χρόνια του Ρήγκαν και του Μπους του πρεσβύτερου. Πολλοί αναλυτές της μαύρης πολιτικής είχαν αναγνωρίσει τους σχετικούς οιωνούς όταν ο Ρήγκαν βγήκε στην εξουσία. Το 1982, ο πολιτικός συγγραφέας ManningMarableπροφήτηψε: Η επιτάχυνση της μαύρης ανεργίας και υποαπασχόλησης, η στροφή πολλών ηγετών των κινημάτων για τα κοινωνικά δικαιώματα και την Μαύρη Δύναμη προς τα δεξιά, ο θάνατος των θεσμών και οργανώσεων της στρατευμένης μαύρης εργατικής τάξης, και η αναπτυσσόμενη εξάρτηση ευρέων τμημάτων της μαύρης κοινότητας από προγράμματα κοινωνικής βοήθειας και μεταβιβαστικές πληρωμές διάφορων ειδών.αυτές οι αλληλοεξαρτώμενες πραγματικότητες εντός της σύγχρονης μαύρης πολιτικής οικονομίας είναι η αρχή μιας καινούριας κι έντονης κρίσης για την εργασία των μαύρων στην Αμερική. Από το 1960, η μαύρη νεολαία υπέφερε την μεγαλύτερη μείωση της απασχόλησης από όλες τις κοινωνικές ομάδες όλων των φυλών. Το 1986, στα μέσα της προεδρίας των Ρεπουμπλικανών, η ανεργία των μαύρων νέων ήταν επισήμως στο 43,7%. Τον Οκτώβρη του 1992, έξι χρόνια αργότερα, οι αριθμοί έμειναν πρακτικά οι ίδιοι, με την ανεργία στην μαύρη νεολαία επισήμως στο 42,5%. Μπορεί κάποιος να μην συμφωνεί με τα οργισμένα παραληρήματα των IceT, SisterSouljahή άλλων rappers, και την προτροπη τους να ενωθούν μέσα στο αίσθημα της απομόνωσης και θυμού στην άρνηση τους να πέσουν αμαχητί. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όντας κοινωνικά αποκλεισμένοι και κατακριτέοι από τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα και από αυτό που υποτιθέμενα αποτελεί την "ηγεσία του μαύρου έθνους", δεν μπορεί να δημιουργεί ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός ότι τόσο πολλοί ακούνε την φωνή τους στα λόγια του IceCube,όταν αυτός τραγουδά: Do I have to sell me a whole lot of crack For decent shelter and clothes on my back? Or should I just wait for President Bush Or Jesse Jackson and Operation PUSH? Ice Cube, A Bird In The Hand Ήταν, επομένως, απόλυτα λογικό επόμενο το γεγονός πως η hiphopκουλτούρα θα αναδυόταν αρχικά, πιο δυναμικά, στις πόλεις που χτυπήθηκαν περισσότερο από την οικονομική πολιτική του Ρήγκαν, σε πόλεις με μεγάλους "μειονοτικούς νεανικούς πληθυσμούς" -Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Χιούστον και Όουκλαντ. [..] Αν κάποιος κάνει τον κόπο να κοιτάξει προσεκτικά, η ίδια η γέννηση και η εξέλιξη του ραπ (του «CNNγια εκείνους που δεν έχουν φωνή») έχει να μας πει το ίδιο πολλά με το περιεχόμενο και την μορφή του. […] Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το ραπ δεν αποτελεί το πολιτιστικό τέρας που θα καταστρέψει την αμερικανική μαύρη κοινότητα, ούτε όμως και η πολιτική πανάκεια που θα την σώσει: παραμένει κομμάτι ενός ζωντανού και πολύμορφου καθημερινού αγώνα που διεκδικεί τους τρόπους να προσεγγίσει την απελευθέρωση. Nightmare, that's what I am America's nightmare I am what you made me The hate and evil that you gave me ... America, reap what you sow Tupac, Words Of Wisdom *Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι γραμμένα απ'τον ClarenceLusane, αφροαμερικάνο συγγραφέα και ακτιβιστή, και μεταφράστηκαν απ'την συλλογή κειμένων για το χιπ-χοπ «That’sthejoint!» (2004) |
↧
INVISIBLE MEN GOT THE WHOLE WORLD WATCHIN' / ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΗ / METROPOLIS' STEPKIDS
↧
ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΡΕΛΛΑ
[κείμενο που μοιράζεται απ'την αντιφασιστική συνέλευση πειραιά, σε δρόμους, στάσεις και λεωφορεία της περιοχής ]
↧
↧
12 ΜΑΡΤΙΟΥ (ΠΕΜΠΤΗ) ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ / ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
...για τη συλλογική μας ανατίμηση -πολιτική και συναισθηματική |
> εκδήλωση απ'τους Διαρρήκτες της Φοιτητικής Κουλτούρας (αυτόνομη συνέλευση φοιτητών/τριών από σχολές της Αθήνας)
> εκδήλωση απ'τους Διαρρήκτες της Φοιτητικής Κουλτούρας (αυτόνομη συνέλευση φοιτητών/τριών από σχολές της Αθήνας)
 |
>>> Πέμπτη 12 Μαρτίου στη Νομική 20.00:θα λειτουργεί καφενείο/info και έκθεση αφίσας 21.00:«Η Μαύρη Τσαρίνα», θεατρική παράσταση από την θεατρική ομάδα «Τσιριτσάντσουλες» 23.00: Hip Hop/ Dub+Steppers DJ Set/ Strictly Vinyl Selection/ – Dj Chooselife (Statemental) – Sensi Tom (Prophecy Records) |
↧
RESPECT.
αφίσα που κολλήθηκε στην Πάτρα απ'το antifa BZ project
 |
"Πριν από κάποιες μέρες, στην αμυγδαλέζα, ασφαλίτες μπήκαν στο δωμάτιο των μεταναστών με τους οποίους είκαμε επικοινωνήσει και εμείς στα πλαίσια του antifa cafe για να τους ρωτήσουμε για τις συνθήκες και για να ακουστεί η φωνή τους. Αντιφασίστες από τηνηγουμενίτσα τους είχαν προειδοποιήσει πως είναι επικίνδυνο αλλά ο Πίσο, Ιρακινός μετανάστης που μίλαγε ελληνικά, απάντησε πως δεν τον νοιαζει ό,τι και αν του κανουν και θέλει να ακουστούν αυτό που έχει να πει. Οι μπάτσοι ξεκίνησαν να απειλούν τους μετανάστες ότι θα τους κρατήσουν 3 χρόνια επιπλέον και ρωτούσαν ποιος ρουφιάνος μιλάει με αναρχικούς. Ο ιρακινός μετανάστης απάντησε ότι αυτός το έκανε και γουστάρει τους αναρχικούς. Οι ασφαλίτες ξεκίνησαν να τον χτυπάνε. Τον μεταφέρανε στπν Αυλώνα για 14 μέρες όπου τον χτυπούσαν ενώ αυτός παρέμενε αμετανόητος. Τον απέλασαν με τυπικές διαδικασίες στο Ιράκ." |
↧
ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ
>αφίσα του αντιφασιστικού συντονισμού στις γειτονιές τις Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά
(αναδημοσίευση απ'το site του antifascist action)
(αναδημοσίευση απ'το site του antifascist action)
 |
Στις 3/11/2012, o μετανάστης εργάτης από την Αίγυπτο Ουαλίντ Τάλεμπ, αλυσοδένεται και βασανίζεται άγρια από το αφεντικό του Γιώργο Σγούρδα (ιδιοκτήτη των φούρνων STARστη Σαλαμίνα), τον γιο του (που έχει επαφές με τα τοπικά γραφεία της χρυσής αυγής), τον επιστάτη του και ένα τέταρτο άτομο. Του αποσπούν ποσό 12.000 ευρώ,δεδουλευμένα μηνών του ίδιου και άλλων μεταναστών εργατών, τα οποία είχαν σκοπό να στείλουν στους δικούς τους στην Αίγυπτο, τον έχουν δεμένο με αλυσίδα σε έναν στάβλο για 18 ώρες (μέχρι να κατορθώσει κατά την απουσία τους να δραπετεύσει), τον βρίζουν και τον χτυπούν μέχρι λιποθυμίας, τον εξευτελίζουν με φρικτές μεθόδους. Πρόκειται για τη συμπυκνωμένη βία 25 χρόνων «ζεστής ελληνικής φιλοξενίας» στους μετανάστες και τις μετανάστριες, του θεσμικού και κοινωνικά διάχυτου ρατσισμού, της πιο άγριας εκμετάλλευσης και σκόπιμης παρανομοποίησης, του εγκλεισμού σε αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης, της εξαναγκαστικής πορνείας και κάθε είδους υποτιμητικής συμπεριφοράς. Όπως με τον βιτριολισμό της γυναίκας-μετανάστριας-εργάτριας Κωνσταντίνας Κούνεβα από μπράβους της εργολαβικής εταιρείας καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ. Όπως οι ξυλοδαρμοί και οι πυροβολισμοί εργατών γης στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας. Όπως η δολοφονική επίθεση από φασίστες στο Πέραμα κατά αιγύπτιων αλιεργατών που ενοχλούσαν τους μεγαλέμπορους ψαριών της ιχθυόσκαλας Κερατσινίου. Και η λίστα είναι ατελείωτη. Οι 4 βασανιστές, μετά από 5 αναβολές της δίκης, δικάζονται στις 10 Μάρτη 2015 στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά για αρπαγή, ληστεία, επικίνδυνη σωματική βλάβη και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας. Κι αν η τοπική κοινωνία της Σαλαμίνας, διατηρώντας τη γνωστή συνένοχη σιωπή που συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχει απομονώσει όλα αυτά τα χρόνια ούτε κοινωνικά ούτε επαγγελματικά τον βασανιστή, πρώην αντιδήμαρχο Σαλαμίνας Γιώργο Σγούρδα και τη “διαλεχτή” παρέα του, εμείς δε σκοπεύουμε να αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί. ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ & ΣΙΩΠΗΡΟΥΣ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ |
↧
↧
IN THA CITY...
↧
DOES THE WORD "CAPITALISM" RING A BELL?
απ'το περιοδικό Sarajevo, τεύχος 93 (μάρτης 2015)
↧
...ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ - ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΤ'ΑΦΕΝΤΙΚΟ.
↧
ΠΕΜΠΤΗ 19/3, ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ: Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
...από το συμβούλιο για την διάδοση του γκρίζου
 |
| > Πέμπτη 19/3, 14:00 | Προβολή - συζήτηση: "λέρος: η ψυχιατρική βαρβαρότητα στο ελληνικό παράδειγμα" Στην αίθουσα 1312 (6ος όροφος φιλοσοφικής) |
↧
↧
ANTIFA COMMUNITY # 19 | ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
( Πάτησε πάνω στην εικόνα για να το ξεφυλλίσεις σαν έντυπο. )
ΜΑΡΤΗΣ '15 | 19o τεύχος της έκδοσης δρόμου της συνεργασίας αντιφασιστικών ομάδων antifa community.
Κυκλοφορεί στο κέντρο και τις γειτονιές, χέρι με χέρι. Αν δεν έχει φτάσει στα δικά σου και το θες (το συγκεκριμένο ή προηγούμενα τεύχη) στείλε μας ένα mail στο antifacommunity@yahoo.gr
> antifa community > έντυπο δρόμου
ΜΑΡΤΗΣ '15 | 19o τεύχος της έκδοσης δρόμου της συνεργασίας αντιφασιστικών ομάδων antifa community.
Κυκλοφορεί στο κέντρο και τις γειτονιές, χέρι με χέρι. Αν δεν έχει φτάσει στα δικά σου και το θες (το συγκεκριμένο ή προηγούμενα τεύχη) στείλε μας ένα mail στο antifacommunity@yahoo.gr
> antifa community > έντυπο δρόμου
↧
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ. (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ)
  |
απ'την στόμα-με-στόμα διαδήλωση της εργατικής αντιφασιστικής δράσης στο Κουκάκι. > Η προκήρυξη που μοιράστηκε απ'την ΕΑΔ: ΚΑΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥΣ! Η ελπίδα τελικά ήρθε; Στις 20 του περασμένου Φλεβάρη η νέα ελληνική κυβερνητική σύμπραξη της σοσιαλδημοκρατίας με το ψεκασμένο τμήμα της άκρας δεξιάς έκανε ακριβώς ό,τι και οι προηγούμενες, αλλά με το δικό της απόλυτα αντιμνημονιακό στυλ: υπέγραψε συμφωνία τετράμηνης παράτασης του υπάρχοντος προγράμματος. Κάπως έτσι η μεγαλύτερη προεκλογική της εξαγγελία πήγε κατά διαβόλου –και βεβαίως πρόκειται ν’ ακολουθήσουν και πολλές ακόμα. Λένε όμως ότι η κακή μέρα φαίνεται απ’ το πρωί, όταν δηλαδή ο σύριζα επέλεξε να συμμαχήσει με τους καμμένους έλληνες στα πλαίσια της κοινής τους αντίθεσης στα μνημόνια. Μέσα και απ’ αυτή την συμμαχία, που ψηνόταν τα τελευταία δυόμιση χρόνια, έγινε ξεκάθαρο πως είτε υπέρ, είτε εναντίον των μνημονιών, η άκρα δεξιά και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι στο «βαθύ κράτος» έχουν στρογγυλοκαθίσει για τα καλά στους υπουργικούς θώκους. Επίσης έγινε σαφές και κάτι ακόμα: προκειμένου η νέα σοσιαλδημοκρατία του σύριζα να επιτελέσει τον στρατηγικό της στόχο – δηλαδή την «ωραιοποίηση» της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης- θα χρησιμοποιήσει κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα και τη συμμαχία με τον ανοιχτό εθνικισμό. Κι αυτό είναι απόλυτα ενδεικτικό για την ίδια την πολιτική «ποιότητα» της αντίθεσης στα μνημόνια, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαταξική συμμαχία με αντικειμενικό στόχο την εθνική ενότητα μέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, η οποία είναι παγκόσμια και σε πλήρη εξέλιξη. Τόσο «αντισυστημική» είναι λοιπόν η σκέτη αντίθεση στα μνημόνια, γι’ αυτό και άλλωστε περιλαμβάνει σχεδόν όλο το καθεστωτικό πολιτικό φάσμα, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, μεγαλοδημοσιογράφους, καναλάρχες, την επίσημη ελληνική εκκλησία και αφεντικά κάθε μεγέθους και διαμετρήματος. Τα παραπάνω όμως δεν πολυαπασχόλησαν τους ψηφοφόρους και τους συμπαραστάτες αυτής της κυβέρνησης. Κι αυτό είναι απόλυτα λογικό εφόσον ουσιαστικά ήθελαν μια κυβέρνηση απόλυτα συμβατή με τις χειραγωγικές αφηγήσεις περί της κρίσης: μια κυβέρνηση που θα «χτυπάει το χέρι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», μια κυβέρνηση εθνικά υπερήφανη και όχι ενδοτική, μια κυβέρνηση «όλων των ελλήνων» που θα την επευφημούν στις πλατείες -αντί να την μουντζώνουν. Με άλλα λόγια ήθελαν μια κυβέρνηση-πολιτικό τέκνο των πάλαι ποτέ «αγανακτισμένων» της πλ. Συντάγματος και αυτή πήραν τελικά. Η ψήφος τους «δικαιώθηκε» λοιπόν: από δω και πέρα το νέο «κόμμα της εθνικής ενότητας» βρίσκεται στην κυβέρνηση για να εξαγγείλει μέτρα «ανακούφισης» από τα μνημόνια (οι εξαγγελίες είναι τσάμπα άλλωστε), να διαπραγματευτεί ξανά και ξανά με τους περιβόητους «θεσμούς» και κυρίως να εμποδίσει κάθε δυνατότητα αυτόνομης εργατικής χειραφέτησης μέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης. Επιστροφή στα βασικά. Η αλήθεια είναι πως αν η σοσιαλδημοκρατία κυβερνά αυτή την στιγμή, το οφείλει σίγουρα και στο γεγονός ότι επί πέντε χρόνια έχει επιδείξει τα συστημικά της εχέγγυα, καταφέρνοντας επιτυχημένα να «κρύψει» την καπιταλιστική κρίση και τις συνέπειές της, επιδεικνύοντας τους κύριους υπεύθυνους πέραν των συνόρων. Η ταξική πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Γιατί καπιταλιστική κρίση είναι πρώτα απ’ όλα το γενικό και παγκόσμιο αδιέξοδο της κερδοφορίας των αφεντικών σ’ ένα κόσμο που οργανώνεται πάνω στην εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας –και όχι το δημόσιο χρέος ή κάτι άλλο. Γι’ αυτό και άλλωστε η αντιμετώπιση/διαχείριση αυτού του αδιεξόδου είναι επίσης κοινή και παγκόσμια: αφορά την συνολική υποτίμηση (οικονομική, κοινωνική, συναισθηματική) της εργατικής τάξης, των εργατών/τριών παντού στον κόσμο -άσχετα από μνημόνια. Εξάλλου αυτός είναι και ο βασικός λόγος που «αναβιώνει» ο φασισμός εδώ κι εκεί: επειδή τ’ αφεντικά και τα κράτη τους έχουν σαλπίσει το πρόσταγμα της συνολικής υποτίμησης. Όμως σύμφωνα με την νέα κυβέρνηση οι ταξικές/κοινωνικές συνέπειες της πενταετούς μνημονιακής περιόδου, δηλαδή η τελευταία φάση της ελληνικής περίπτωσης συνολικής υποτίμησης, θεωρούνται μια «ανθρωπιστική κρίση»! Δηλαδή η μονομερής όξυνση του ταξικού πολέμου από τ’ αφεντικά, τα μέτρα και οι περικοπές, δημιουργούν απλά μια πρόκληση για τον «ανθρωπισμό» μας, που (υποτίθεται πως) θα επουλωθεί κάπως από τους κυβερνώντες. Όμως κατά αυτόν τον τρόπο, δεν είναι τυχαίο που μένουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί (εντόπιοι!) ενορχηστρωτές αυτής της επίθεσης συνολικής υποτίμησης. Συμπερασματικά οι ρητορικές του χρέους, των κυβερνήσεων που «εφάρμοσαν μέτρα και δεν διαπραγματεύθηκαν επαρκώς», των κακών γερμανών και της ανθρωπιστικής κρίσης, έχουν ένα κοινό σημείο αφετηρίας: την στρατηγική απόκρυψη του ταξικού/εκμεταλλευτικού πυρήνα του καπιταλιστικού κόσμου, της οξυμένης φάσης που διανύει και άρα την αναγκαιότητα της οργάνωσης εναντίον του. Πρώτα και κύρια εδώ που βρίσκεται και ο εχθρός. Αυτή η επιχειρούμενη διαταξική ενότητα σφραγίζεται περαιτέρω με εθνικές σημαίες: δεν είναι τυχαίο που όλες οι κυρίαρχες αφηγήσεις της κρίσης καταλήγουν στην ανάγκη εθνικής συστράτευσης ή σωτηρίας –δηλαδή μαζί και δίπλα σε όλους εκείνους (μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς) που έχουν κάθε ταξικό/κοινωνικό συμφέρον από τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Αυτό είναι λοιπόν το (καθόλου) κρυφό πρόγραμμα της συγκυβέρνησης σύριζα-καμμένων ελλήνων: η εθνική ενότητα και οι «εθνικοί κίνδυνοι» θα σερβίρονται σε μεγάλες, τακτικές δόσεις ως προληπτικό αντίδοτο στην αυτόνομη εργατική χειραφέτηση. Καθώς δεν ανήκουμε στους (φανερούς ή κρυφούς) υποστηρικτές ούτε αυτής της κυβέρνησης ούτε και καμίας άλλης, μέσα στα πλαίσια της νέας φάσης διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, προτάσσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τον εργατικό αντιφασισμό. Εργατικός αντιφασισμός σημαίνει κυρίως αυτό: όταν η ταξική επίθεση των αφεντικών και των κρατών οξύνεται παγκόσμια, όταν ο νέος φασισμός αποτελεί πλέον το ανεπίσημο πρόγραμμα αυτής της επίθεσης, τότε είναι η εποχή να οργανώσουμε ένα χαράκωμα. Με σημείο αναφοράς την πολυεθνική εργατική τάξη και τη διαχείριση που της επιφυλάσσεται σε κάθε σημείο της επικράτειας. Πολύ περισσότερο τώρα, όταν αυτή η διαχείριση εμφανίζεται με «φιλολαϊκό» πρόσωπο –που φυσικά διαψεύδεται καθημερινά. Το σίγουρο είναι αυτό: δεν θα παζαρέψουμε αυτές τις θέσεις μάχης. Κι έχουμε όλους τους λόγους και τα δίκια του κόσμου με το μέρος μας. ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΠΡΩΤΑ! |
↧
ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ, FAT ΒΑΛΒΙΔΕΣ &ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ANTIFA REPORT # 7)
 |
> Μάρτης '15 | To 7ο τεύχος της έκδοσης δρόμου antifa report που μοιράζεται εδώ και σχεδόν 2,5 χρόνια σε σχολεία της θεσσαλονίκης, οαεδ, πανεπιστήμια ή χέρι με χέρι από τη συνέλευση antifa selanik. (κλικ πάνω στο εξώφυλλο για να το διαβάσεις σαν pdf) Κυκλοφορεί σε στέκια, καταλήψεις και antifa συναυλίες. Αν δε το πετύχεις σε κάποιο απ'τα παραπάνω μέρη στείλε ένα mail στο antifasln@yahoo.gr [Για το περιοδικό "Πίσα", στο οποίο γίνεται αναφορά στην συνέντευξη των 381, κοίταξε εδώ] |
↧
ANTIFA EVENTS ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: ΜΑΡΤΗΣ-ΑΠΡΙΛΗΣ
 |
Κόντρα στους φασίστες και τα αφεντικά χτίζουμε τις δικές μας κοινότητες. Στα πλαίσια του antifa events θα πραγματοποιούνται τις Δευτέρες στις 20:00 στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίουδιάφορες δραστηριότητες και εκδηλώσεις. Για τον Μάρτη και τον Απρίλη αυτές περιλαμβάνουν: Δευτέρα 23/03: Προβολή της ταινίας “Λευκή Κορδέλα” Οι κοινωνικές και οι οικογενειακές σχέσεις σ’ ένα γερμανικό χωριό, λίγο πριν το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμιου Πολέμου.. Δευτέρα 30/03: Προβολή της ταινίας Black mirror – “White Christmas” Στιγμές κοινωνικού ελέγχου στην επερχόμενη ψηφιακή πραγματικότητα.. Δευτέρα 06/04: Εκδήλωση/συζήτηση με θέμα:Το είδος του “ρατσισμού που κάνει τη διαφορά” : οι απαρχές του διαφορικού ρατσισμού, η Νέα Δεξιά και το ινστιτούτο GRECE Δευτέρα 20/04: Εκδήλωση/συζήτηση με θέμα: Απατηλά “νέα ήθη”: Το επιχειρούμενο “λίφτινγκ” της αντιμεταναστευτικής πολιτικής υπό τη νέα κυβέρνηση και η πραγματικότητα της πολυεθνικής εργατικής τάξης σήμερα. |
↧
↧
ΤΡΙΤΗ 24/3 ΣΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ | HER MIC SOUNDS DOPE: FEMALE RAP ΣΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ΗΧΟ
...απ'την hip-hop συλλογικότητα του Υπόγειου Ήχου
 |
"Μπήκαμε στην εβδομάδα, γενεθλίων της κατάληψης Παπουτσάδικο... 4 χρόνια...δεν είναι λίγα... αλλά ούτε και πολλά. Έχουμε ακόμα πολλά να ζήσουμε, ανοίγοντας δρόμους... δρόμους που τους φτιάχνουμε όλοι μαζί, συλλογικά, με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. >ΤΡΙΤΗ 24/3 στις 19:30 ο Υπόγειος Ήχος παρουσιάζει το Female Rap: προβολή ντοκιμαντέρ “My Mic Sounds Nice: The Truth About Women in Hip Hop” + LIVE: Daisy Chain & Miss Zebra / Μentira witch project / Ηρωίνη(χαρτοπόλεμος) / Mi55t / Hexis / Aluna + DJ Set : Worldwide Female Rap (και μόνο)" |
↧
(ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΓΛΕΝΤΙΑ)
↧
JE NE SUIS PAS / ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
> Απ'τους Μ., Α. (ne nous laissons pas embrigader)
 |
"Αυτή την παρασκευή 3 απριλίουπραγματοποιείται στην κατάληψη κτήματος πραποπούλου εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στο παρίσι και τις τεράστιες σε όγκο και έκταση αντιδράσεις που προκάλεσαν. Μετά την προβολή του βίντεο με τίτλο “Παλιά και νέα στιγμιότυπα Ισλαμοφοβίας από την πατρίδα του Διαφωτισμού” (παραγωγή: antifa projector, διάρκεια: 45΄) θα ακολουθήσουν από την πλευρά μας δυο σύντομες εισηγήσεις, όπου γίνεται μια προσπάθεια εκτίμησης της συγκυρίας εντάσσοντας τα γεγονότα περισσότερο στο γαλλικό και λιγότερο στο διεθνές πλαίσιο. Σε αυτή την κατεύθυνση, θα αναφερθούμε ενδεικτικά σε θέσεις που πήραν οι πολιτικοί χώροι από το Nouvel Partie Anticapitaliste και αριστερά φτάνοντας σε πιο κοντινές σε εμάς ομαδοποιήσεις, ενώ παράλληλα θα επιδιωχθεί μια πρώτη σύνδεση με το πρόσφατο παρελθόν και παρόν της ισλαμοφοβίας στη χώρα από την νομοθεσία που προέβλεπε την κατάργηση της μαντίλας και μετά. Επιπλέον, θα υπάρχουν αναφορές στη μετά-charlie εποχή και στο πώς φαίνεται να χρησιμοποιεί την όλη συνθήκη το γαλλικό κράτος. Είναι αυτονόητο βέβαια πως μετά τα πρόσφατα γεγονότα στη δανία και την τυνησία το ζήτημα της «μουσουλμανικής τρομοκρατίας» συνεχίζει να προσεγγίζεται με σκληρούς ιδεολογικούς όρους από τα ίδια τα κρατικά επιτελεία. Χωρίς διάθεση προκαθορισμού των περιεχομένων της συζήτησης που θα θέλαμε να ακολουθήσει, δηλώνουμε απλά πως δεν αγνοούμε τη σύνδεση των παραπάνω με την επιδιωκόμενη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης σύριζα-ανέλ, όπως αυτή εμφανίζεται στις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών κοτζιά -για δήθεν χιλιάδες τζιχαντιστές που περιμένουν τον σύριζα να βγάλει την ελλάδα από την εε για να εισβάλλουν στην ευρώπη- αλλά και στις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης πανούση ότι υποτίθεται η ελλάδα δε χωράει άλλους μετανάστες. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει το αργότερο στις 7.40μμ με την προβολή του βίντεο." |
↧
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ: ANTIFA BARRICADA #37 (ΑΠΡΙΛΙΟΣ-ΜΑΪΟΣ '15) / BULLYING: ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΟ ΧΑΛΙ
 |
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ | Κοινωνική ακινησία και “διαπραγματεύσεις” / BEE STING / Bullying: Ρατσισμός κάτω από το χαλί / Ένα γκραφίτι στο κέντρο της πόλης / Μετανάστες: από την Αμυγδαλέζα στην Αφρική / Νέα ήθη στας Ευρώπας /Δημόσια τάξη: λίφτινγκ ή σπατουλάρισμα; / Λένε / Έργα και ημέρες στην Άγρια Δύση / H Λέγκα του Βορρά κατεβαίνει νότια / Λεβιάθαν / Αγία Οικογένεια + ένθετο:Οι αόρατοι στρατιώτες: εργολαβίες πολέμου στις ΗΠΑ >>> Το antifa BARRICADAθα το βρεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στο βιβλιοπωλείο του Ναυτίλου (σόλωνος και χ. τρικούπη), στo solaris (κέντρο αθήνας) και στα περίπτερα της πλατείας εξαρχείων (στουρνάρη και σπ. τρικούπη) και της πλατείας κάνιγγος(στην αρχή της ακαδημίας). Για επικοινωνία ή παραγγελίες: barricadamag@yahoo.gr Bullying: Ρατσισμός κάτω από το χαλί Αν κάτι μας υπενθύμισε το σχεδόν δίμηνο σήριαλ με την εξαφάνιση του Βαγγέλη Γιακουμάκη είναι πως τα μήντια λατρεύουν τα εξαφανισμένα θύματα. Από το αγγλοσαξονικό “σύνδρομο της εξαφανισμένης λευκής γυναίκας” μέχρι την (ακόμα ανεξιχνίαστη) περίπτωση της μικρής Μαντλίν και τον μικρό Άλεξ, όσο πιο νέα και ανυπεράσπιστα είναι τα θύματα, τόσο πιο πολλή τροφή δίνουν στα σχόλια και τις αναλύσεις. Συνήθως βέβαια η συμπάθεια της κοινής γνώμης (όπως κάθε τι στο θέαμα) είναι εφήμερη και οι πρωταγωνιστές των σήριαλ ξεχνιούνται για να αντικατασταθούν από άλλους. Έτσι θα ξεχαστεί δυστυχώς και ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, όταν τα ρεπορτάζ για την οικογένειά του στην Κρήτη ή για τη γαλακτοκομική σχολή πάψουν να κεντρίζουν το μπουχτισμένο, απαθές κοινό. Η ακατάσχετη φλυαρία των μμε ακολούθησε το συνηθισμένο μοτίβο, να ενισχύει και να πολλαπλασιάζει αυτό που υποτίθεται πως ξορκίζει. Στο όνομα της αγωνίας για την τύχη του εξαφανισμένου, παραβίασε κάθε έννοια ιδιωτικότητας και διακριτικότητας εκθέτοντας κάθε λεπτομέρεια της προσωπικής του ζωής. Στο όνομα του σεβασμού στην “ιδιαιτερότητα”, απέφυγε για βδομάδες να κατονομάσει την ομοφυλοφιλία (;) του, υπονοώντας ότι πράγματι πρόκειται για “κουσούρι”, στιγματίζοντάς τον έτσι και μετά θάνατον. Και στο όνομα της αναζήτησης ενόχων, δαιμονοποίησε την παρέα που τον βασάνιζε, αθωώνοντας όλους τους υπόλοιπους: την οικογένεια, τους καθηγητές και τον κύκλο του, που μέχρι χτες συνηγορούσαν στη “λεβεντιά” που είναι μονόδρομος για τον κάθε Βαγγέλη. Όλα αυτά χώρεσαν κάτω από την ξεχειλωμένη ετικέτα του bullying που αποδείχτηκε πολύ βολική. Χάρη σ’αυτόν τον έτσι κι αλλιώς ασαφή όρο, δε χρειάστηκε να μιλήσει κανείς για την ομοφοβία. Δε χρειάστηκε να παραδεχτεί κανείς ότι το ματσιλίκι δεν είναι προνόμιο των Κρητικών, αλλά η mainstream και υπεράνω κριτικής επίδειξη της αρρενωπότητας. Δε χρειάστηκε κανείς να υπενθυμίσει ότι τα καψόνια είναι μέρος της τελετουργίας με την οποία γίνεσαι σωστός άντρας. Όλοι ήξεραν, όσο συγκλονισμένοι κι αν δείχνουν τώρα, ότι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης όχι μόνο δεν ήταν “ο άντρας ο σωστός”, αλλά ήταν και τόσο αδύναμος που δεν ζήτησε καν βοήθεια. Κι αν αυτό επιτρεπόταν από το manual του πολιτικά ορθού συναισθηματισμού, τότε όλοι θα απορούσαν φωναχτά: γιατί πήγε κι αυτοκτόνησε για “μερικά ασήμαντα πειράγματα”; Δεν υπάρχει λόγος να πει κανείς ανοιχτά κάτι τέτοιο· οι ψίθυροι αρκούν. Αντίθετα όλοι μπορούν και πρέπει να καταδικάσουν το bullying με την ίδια ευκολία που σε άλλες περιπτώσεις καταδικάζουν «τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Η συλλογική ενοχή του τύπου «φταίμε όλοι» είναι ο καλύτερος τρόπος να σχετικοποιηθούν οι συμπεριφορές και οι αιτίες τους και να αποπροσωποποιηθεί κάθε ευθύνη. Σε τέτοιο βαθμό που εν προκειμένω έφτασαν να συμμετέχουν στην ομόφωνη και ανέξοδη καταδίκη ξεδιάντροπα ακόμη και οι ίδιοι οι ηθικοί αυτουργοί της “δολοφονίας” του Βαγγέλη. Κήρυκες του σεξισμού και της ομοφοβίας όπως ο Θέμος Αναστασιάδης και θιασώτες του εξευτελισμού των αδύναμων όπως η Αννίτα Πάνια «βγήκαν από τα ρούχα τους» για το αδικοχαμένο παληκάρι. Μέχρι και οι παρακρατικοί της χ.α. που ανέδειξαν το bullying σε πολιτκή τακτική ήταν ξεκάθαροι:καταδικάζουμε. Αυτό το τελευταίο παράδειγμα, αν και γκροτέσκο, δείχνει (εκτός από την υποκρισία) το πόσο προβληματικός είναι εν γένει ο λόγος περί bullying. Ένας λόγος δομημένος πολλά χρόνια πριν την εξαφάνιση Γιακουμάκη, που θα συνεχίσει να παράγει τις αλήθειες του όταν η όλη ιστορία θα έχει ξεχαστεί. Δεν πρόκειται για υπόθεση. Οι επιστημονικές ερμηνείες και οι «αντικειμενικές» αναλύσεις που σήμερα επιχειρούν να εξηγήσουν την υπόθεση Γιακουμάκη, δε θα περιοριστούν στο κοντινό μέλλον σε τέτοια ζητήματα. Όπως κάθε επιστημονικός ή ψευδο-επιστημονικός λόγος, αξιώνουν να λειτουργήσουν σαν πλαίσιο αναφοράς και να εξηγήσουν μια σειρά από ζητήματα που μέχρι πρότινος αντιμετωπίζονταν με άλλους όρους. Στην περίπτωσή μας, ενώ η χρήση του όρου αφορούσε αρχικά τον εκφοβισμό (όπως είναι η επίσημη απόδοση στα ελληνικά) ή τους τραμπουκισμούς μέσα στο σχολικό περιβάλλον, πλέον αναφέρεται σχεδόν σε κάθε περίπτωση βίαιης αντιπαράθεσης. Λειτουργεί έτσι ενοποιητικά και τσουβαλιάζει ένα σωρό συμπεριφορές που ούτε την ίδια βαρύτητα έχουν, ούτε φανερώνουν παρόμοιες αντιθέσεις· αποπολιτικοποιώντας και απομονώνοντας τα φαινόμενα από τις κοινωνικές διεργασίες που τα παράγουν. Για του λόγου το αληθές, η ελληνική έκδοση της wikipedia περιγράφει το bullying ως εξής: «Το νταηλίκι μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε περιβάλλον στο οποίο ανθρώπινα όντα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Αυτό περιλαμβάνει το σχολείο, το στρατό, την οικογένεια, το χώρο εργασίας, το σπίτι και τις γειτονιές. Είναι ακόμη ένας παράγοντας ώθησης στη μετανάστευση. Ο εκφοβισμός είναι δυνατό να λαμβάνει χώρα μεταξύ κοινωνικών ομάδων, κοινωνικών τάξεων και ακόμη και μεταξύ χωρών (σοβινισμός)». Υποθέτουμε πως δε βρίσκεται πολύ κοντά η μέρα που θα λέμε χωρίς να γελάμε ότι φερ’ ειπείν η Ρωσία κάνει bullying στην Ουκρανία. Αλλά μάλλον είμαστε αρκετά κοντά στο σημείο που φαινόμενα ρατσιστικής συμπεριφοράς, ειδικά στα σχολεία, θα αντιμετωπίζονται ως bullying. Το θέμα δεν εξαντλείται μόνο στο ιδεολογικό επίπεδο. Δεν πρόκειται δηλαδή απλά για ένα παιχνίδι λέξεων και όρων, για ένα νέο hype που τροφοδότησε ένα μηντιακό παραλήρημα κάποιων εβδομάδων. Όπως είναι αναμενόμενο, και έχει συμβεί δεκάδες φορές στο παρελθόν, τα λόγια ακολουθούν τα έργα και την περιγραφή του προβλήματος με συγκεκριμένους όρους, οι προτάσεις και οι λύσεις. Όπου η πλέον αρμόδια να απαντήσει στα κάθε είδους «κοινωνικά προβλήματα» είναι η δημόσια τάξη. Ήδη η «αριστερή» κυβέρνηση προωθεί διάταξη (στο νομοσχέδιο για τις φυλακές) όπου προβλέπονται αυστηρές ποινές για bullying και συγκεκριμένα φυλάκιση έξι μηνών. Μία ακόμα καλή αφορμή να έρθει η αστυνομία πιο κοντά στα σχολεία, μετά τις προσπάθειές της να επέμβει στις καταλήψεις το περασμένο φθινόπωρο. Επιπλέον, όπως σε μια σειρά άλλων ζητημάτων η αστυνομία δε λειτουργεί μόνη της. Κι αν στο πρόσφατο παρελθόν βρήκε το ταίρι της στην ιατρική -όπως στην περίπτωση των οροθετικών- σήμερα βρίσκει το έτερον της ήμιση σε μια άλλη «θεραπευτική» επιστήμη, την ψυχολογία. Πλάι στα τσακάλια της δημόσιας τάξης που θα συλλαμβάνουν επίδοξους τραμπούκους θα βρίσκονται οι ψυχολόγοι: για να εξηγήσουν το bullying σαν ένα ζήτημα επιθετικής προδιάθεσης από τη μία και ευαίσθητου ψυχισμού από την άλλη -σαν μια υπόθεση ατομική δηλαδή- και να προετοιμάσουν το έδαφος ώστε ο σχολικός χώρος να μετατραπεί σε ένα ακόμη πεδίο περαιτέρω επιτήρησης και κανονικοποίησης των κοινωνικών συμπεριφορών. Υποθέτουμε πως αν και όταν εφαρμοστούν τα παραπάνω μέτρα θα υπάρξουν, τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο, εντυπωσιακά αποτελέσματα. Και ίσως μάλιστα να βρεθούν και κάμποσα -φανταστικά ή πραγματικά- θύματα που θα έχουν γλιτώσει. Πλάι σ’ αυτά όμως θα έχει συμβεί και κάτι ακόμη· η θεσμοθετημένη βία κράτους και θεσμών και η διάχυτη ρατσιστική βία θα συμπληρώνουν η μία την άλλη. |
↧
↧
"...BUT I IMAGINE THERE'S A LOT OF PEOPLE LIKE HIM THERE"
Ο Ol' Dirty Bastard, κατά κόσμον Russel Jones, γεννήθηκε το 1968 σε μια φτωχογειτονιά του Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης.
20 χρόνια (+3, 4 μέρες) πίσω, ο ODB κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ "Return to the 36 Chambers", που θριάμβευσε στις αμερικανικά τσάρτς, 2 μόλις χρόνια μετά το ντεμπούτο των Wu Tang που είχε ήδη προλάβει να ανακηρυχθεί κλασικό. Στα χρόνια που ακολούθησαν οι φυλακές της ανατολικής ακτής έγιναν το δεύτερο σπίτι του -γεγονός που διαφημίστηκε ηρωικά απ'τους μάνατζερ του, σαν κομμάτι του ιδιότροπου χαρακτήρα του και των "καταραμένων"κοινωνικών του καταβολών. Στις 13 Νοέμβρη του '04, δυο μέρες και κάτι πριν τα 36α γενέθλια του, ο Russel Tyrone Jones βρέθηκε νεκρός σε μια γωνιά του Μανχάταν, στο studio του RZA (παραγωγού, συμμέτοχού στους Wu Tang -και ξαδέρφου του). Επίσημη αιτία θανάτου, σύμφωνα με το δελτίο της τοπικής αστυνομίας, υπήρξε η υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Ο λευκός ράπερ B Dolan, 11 χρόνια αργότερα, σε μια spoken word απαγγελία, υποστηρίζει πως η αναζήτηση του δολοφόνου είναι κάπως πιο ζόρικη.
20 χρόνια (+3, 4 μέρες) πίσω, ο ODB κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ "Return to the 36 Chambers", που θριάμβευσε στις αμερικανικά τσάρτς, 2 μόλις χρόνια μετά το ντεμπούτο των Wu Tang που είχε ήδη προλάβει να ανακηρυχθεί κλασικό. Στα χρόνια που ακολούθησαν οι φυλακές της ανατολικής ακτής έγιναν το δεύτερο σπίτι του -γεγονός που διαφημίστηκε ηρωικά απ'τους μάνατζερ του, σαν κομμάτι του ιδιότροπου χαρακτήρα του και των "καταραμένων"κοινωνικών του καταβολών. Στις 13 Νοέμβρη του '04, δυο μέρες και κάτι πριν τα 36α γενέθλια του, ο Russel Tyrone Jones βρέθηκε νεκρός σε μια γωνιά του Μανχάταν, στο studio του RZA (παραγωγού, συμμέτοχού στους Wu Tang -και ξαδέρφου του). Επίσημη αιτία θανάτου, σύμφωνα με το δελτίο της τοπικής αστυνομίας, υπήρξε η υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Ο λευκός ράπερ B Dolan, 11 χρόνια αργότερα, σε μια spoken word απαγγελία, υποστηρίζει πως η αναζήτηση του δολοφόνου είναι κάπως πιο ζόρικη.
Who Killed Russell Jones?
Why and was the reason known?
[...]
"Not us!"/ Said the managers and record execs / Who treated each arrest like nothing but free press / Make a million off the mess and cut him another check. / Everybody slows down to look at a car wreck. / Anyhow he was worth more alive than dead! / He gave us a great product, and the means to an end / Our job was to make him money it wasn't to make friends. / Blame Society and the Environment! / Dame Dash signed Dirty the second he was released, and maybe that's less time than an ex con needs... / Maybe he needed peace and to be with his family, More than MTV News and Mariah Carey / Sure... / Whole thing may have been premature, But you can't blame Dame at all.
Who Killed Russell Jones?
Why and was the reason known?
"Not me!" / Said the judge / Who takes years with his word / He was given a fair trial and justice was served. / Far as I'm concerned he deserved the penalty. / The law don't change for fame or celebrity / Mr. Jones was a drug addict / Whose offenses were flagrant / Given numerous opportunities for rehabilitation / Leaving me no choice but to incarcerate him! / Sad fact is, a lot of addicts don't make it. / It's all very tragic and I've heard the reasons given / Why people like this need treatment and not prison. / But the task I'm given is to uphold the law and you can't blame me at all.
Who Killed Russell Jones?
Why and was the reason known?
"Not us!"/ Said the owners and promoters of clubs / Who drove him to hotels and bought him his drugs / We do it for everybody and it all seems harmless / That's what you call 'Taking care of the Artist!' / He made it a job for us, had reason to worry / Though we all took pride in our ODB stories / About the time he was so fucked up, et cetera, / We're not babysitters! / Not paid to be therapists! / Had to refund tickets and absorb lost revenue / It wasn't just himself he was a detriment to! / We put a body on the stage / And bodies in the seats / Don't care if he can rap / Don't care if he can speak! / We've got a contract that reads: / "None of it's our fault" / So you can't blame us at all.
Who Killed Russell Jones?
Why and was the reason known?
"Not me!"/ Said the fan / In his Wu-Tang shirt. / "I love Big Baby Jesus! Dirt McGirt! / The Old Dirty Bastard! The absolute best! / He Kept It Real! / He was a real mess... / He came from the Projects and I never been there... / But I imagine there's a lot of people like Him there... / He Represents / The Wild, Savage, Black! / The Unchained Natural Talent, Crack! / The modern day... Minstrel Act? / It's so sad that he's gone, I wish he were alive! / I played his CD on the day that he died! / I bought an R.I.P. t-shirt from a store window! / Pretty sure the proceeds go to his widow! / He was a real hero, and all heroes fall / And I guess you can't blame...
No one at all.
O Russel Jones, υπήρξε όντως ένα απ'τα παιδιά που μεγαλώσανε στα γκέτο.
Απ'αυτούς που οι λευκοί ευαίσθητοι μεσοαστοί καταναλωτές φτιάχνουν στον νου τους σαν άγριους-ατίθασους-περιθωριακούς-που-αυτοκαταστρέφονται-περιπετειωδώς. Υποκείμενα των οποίων η μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη και η απώτερη φιλοδοξία θα μπορούσε μονάχα να 'ναι να προσφέρουν κέρδη στη βιομηχανία του θεάματος και να νοστιμέψουν με κάτι απ'τις βιωματικές τους εμπειρίες την πλήξη καταναλωτών και κοινωνιολόγων. Με αντάλλαγμα λίγα φράγκα, κάποιο μηντιακό χρόνο και την ελπίδα να πεθάνουν σε ένα πιο φανταχτερό background απ'αυτό που μεγαλώσαν.
Ο ODB, όπως ο Biggie, όπως ο 2Pac, δεν εκπλήρωσαν το τελευταίο κομμάτι αυτό του τρίπτυχου. Kι οι θάνατοι τους, ακόμα πιο εμφατικά, έγιναν βορά στην ίδια γαμημένη αφήγηση που αποζητά να γίνει αυτονόητη -πρώτα και κύρια απ'τους ίδιους τους κατοίκους των γκέτο όλου του πλανήτη.
Κόντρα σ'όλα τα παραπάνω, η συλλογική μοίρα των υποκειμένων που τρέχουν τους δρόμους των μητροπόλεων παραμένει επίδικο. Εκείνων που παράγουν τις γλώσσες της πόλης, εκείνων που κερδίζουν χώρο μόνο με τους αγ(κ)ώνες τους.
Σε πραγματικούς χώρους και χρόνους, εκεί που τα μήντια πέφτουν για ύπνο.
↧
ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ -AS USUAL...
απ'το περιοδικό Sarajevo #94 (απρίλης '15)
 |
...Θα υπάρξουν εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές που θα έρθουν στην Ευρώπη, αν καταρρεύσει οικονομικά η Ελλάδα... Ν. Κοτζιάς, υπουργός εξωτερικών, 6 Μάρτη - στα “πηγαδάκια” της άτυπης συνόδου των υπ.εξ. της ε.ε. στη λετονία ...Αν οι εταίροι-πιστωτές προσπαθήσουν να χτυπήσουν την Ελλάδα, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα αναστείλει τη συνθήκη “Δουβλίνο ΙΙ” και θα στείλει τους μετανάστες που βρίσκονται στο ελληνικό έδαφος στο Βερολίνο... Π. Καμμένος, υπουργός άμυνας, 8 Μάρτη - στο “εθνικό συμβούλιο των αν.ελλ.” Την απάντηση στην ερώτηση ποιά απ’ τις αυτές τις δύο πολιτικές / κυβερνητικές βιτρίνες είναι το alter ego της άλλης, την αφήνουμε σ’ εσάς. Ουσιαστικά είπαν το ίδιο πράγμα: ο πρώτος ότι το ελληνικό κράτος είναι ο προμαχώνας της ε.ε. που κρατάει τα “εκατομμύρια μεταναστών” και τις “χιλιάδες τζιχαντιστών” μακρυά απ’ την ευρώπη· ο δεύτερος ότι θα το ελληνικό κράτος θα “κατευθύνει” τους μετανάστες στο Βερολίνο. Και το είπαν εννοώντας το ίδιο: φοβηθείτε μας... Το πως “αξιοποιούνται” οι μετανάστες και οι μετανάστριες στην ελληνική επικράτεια εδώ και 25 χρόνια είναι γνωστό. Εκείνο που έχει ξεχαστεί (ή, λόγω ηλικίας, οι νεώτεροι / ες δεν γνωρίζουν) ότι ο ελληνικός κρατικός φασισμός έχει χρησιμοποιήσει τους μετανάστες άλλη μια φορά σαν “εργαλείο” εξωτερικής πολιτικής. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘90, κάθε φορά που οι ελληνικές κυβερνήσεις ήθελαν να “πιέσουν” τις μόνιμα ασταθείς αλβανικές, έκαναν τις διαβόητες “επιχειρήσεις σκούπα”, συγκέντρωναν κατά εκατοντάδες μετανάστες απ’ την αλβανία, και (ξυλοφορτώνοντάς τους και κλέβοντάς τους...) τους “ξαπόστελναν από κει που ήρθαν” - όπως το είχε θέσει η προοδευτική “ελευθεροτυπία”. [1] Μ’ αυτόν τον τρόπο η Αθήνα αφενός στερούσε τα όποια μεταναστευτικά εμβάσματα στις εξαθλιωμένες τότε αλβανικές οικογένειες, αφετέρου (ήλπιζε ότι) θα προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις. Μ’ άλλα λόγια, ο ελληνικός φασισμός / καπιταλισμός “αξιοποιούσε” με δύο τρόπους τους μετανάστες (απ’ την αλβανία): είτε σαν “κρέας για δουλειά”, είτε σαν “κρέας για light πόλεμο”. Αυτήν την “παράδοση” θυμήθηκαν οι δύο υπουργοί της φαιορόζ κυβέρνησης, βελτιώνοντάς την και ανεβαίνοντας πίστα. Όσο οι μετανάστες εργάτες και εργάτριες παραμένουν “κρέας για δουλειά” εντός της ελληνικής επικράτειας τα συγκεκριμένα κυβερνητικά αδρείκελα (αλλά όχι μόνον αυτά) ξέρουν καλά πως η “δουλειά” που έχει αναλάβει το κράτος τους είναι να κρατάει αυτούς τους ανθρώπους φυλακισμένους, κι όχι μόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης· φυλακισμένους τόσο όσο να δουλεύουν στην ελλάδα με τους πιο ταπεινωτικούς όρους ώστε να καταφέρουν να συγκεντρώσουν τα ποσά που χρειάζονται για να πληρώσουν τα κυκλώματα ώστε να διαφύγουν προς ιταλία. Και απο εκεί όπου αλλού στην ευρώπη μπορούν. Ξέροντας καλά αυτή την αλήθεια απειλούν την “υπόλοιπη ευρώπη” (και ειδικά το γερμανικό κράτος) ότι “θα ανοίξουν το κελί - ελλάδα” και θα αφήσουν τους αιχμάλωτους μετανάστες να δραπετεύσουν. Έτσι, χρησιμοποιούν αυτές τις χιλιάδες ανδρών και γυναικών που, εδώ και 5 χρόνια τουλάχιστον, δεν θέλουν να μείνουν στο ελλαδιστάν (είναι τράνζιτ) και σαν “κρέας” για την εξωτερική κρατική πολιτική... Σαν “φτηνό κρέας” διακρατικού ανταγωνισμού. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος θα χρησιμοποιούσαν σαν “απειλή”, στην περίπτωση μιας “ελληνικής κατάρρευσης”, ότι θα μεταναστεύσουν στην ευρώπη χιλιάδες ντόπιοι, λευκοί, πρωτοκοσμικοί έλληνες, με ευρωπαϊκά διαβατήρια! Όχι! Γιατί θα έπρεπε να εξηγήσουν το γιατί θεωρούν τους υπηκόους τους “απειλητικούς” για τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη... Δεν ασχολούνται λοιπόν μ’ αυτό. Απειλούν δείχνοντας τους αιχμάλωτους ασιάτες ή αφρικανούς. Λένε όσο πιο καθαρά μπορούν ότι “κοιτάξτε, αυτοί είναι απολίτιστοι, επικίνδυνοι, μουσουλμάνοι - μπορεί και τζιχαντιστές· ε, λοιπόν, θα τους ‘αμολύσουμε’ κατά πάνω σας”. Λένε, δηλαδή, ότι πιο βρώμικο και ρατσιστικό θα μπορούσε να σκεφτεί το άθλιο μυαλό ενός πρωτοσμικού φασίστα που έχει εξουσία. Είχαμε προειδοποιήσει πολύ έγκαιρα: ο συ.ριζ.α. είναι ένα κόμμα της “δεξιάς”, όσο κι αν παριστάνει την “αριστερά”. Το ίδιο και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του, που έχει αποδεχθεί (και γουστάρει) την συνεργασία και την υπουργοποίηση των ψεκασμένων ελλήνων. Και, παρά τα “φιλάνθρωπα” αισθήματά της (;) [2] αυτή η κατά φαντασίαν κοινωνική / πολιτική “αριστερά” δεν αντιδρά ούτε ελάχιστα όταν οι αγαπημένοι της υπουργοί εννοούν δημόσια και κατηγορηματικά τους μετανάστες και τις μετανάστριες σαν “όπλο μαζικής καταστροφής”, που θα “στρέψουν” είτε εναντίον της υπόλοιπης ευρώπης γενικά (Κοτζιάς) είτε κατά του γερμανικού κράτους ειδικά (ψεκασμένος). Πλήρης αποδοχή και συμφωνία. Ακόμα και στην ολοφάνερη παραδοχή ότι το ελλαδιστάν έχει τον ρόλο του ευρω-συνοριοφύλακα, τον οποίο θα συνεχίσει να ασκεί (και ξέρουμε πως το κάνει...) “αρκεί οι εταίροι να μην μας πιέζουν”... ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ1 - Text 1: Περί της (ανομολόγητης) καταγωγής των ρατσιστικών ιδεωδών της ελληνικής κοινωνίας και περί της (ομολογημένης) χρησιμότητάς τους εκδ. Λέσχη Κατασκόπων του 21ου αιώνα. 2 - Ο καινούργιος υπουργός δημόσιας τάξης (και πανεπιστημιακός) Πανούσης το ξεστόμισε: η χώρα δεν αντέχει άλλους μετανάστες... Πρόκειται για φρεσκαρισμένη διατύπωση του “το πλοίο γέμισε” όλων των ευρωπαίων φασιστών, και στα μέρη μας του βορΒορίδη, τότε που ήταν το αφεντικό του “εθνικού μετώπου”. Τι πάει να πει “η χώρα δεν αντέχει άλλους μετανάστες” απ’ τα φρέσκα, και με “νωπή λαϊκή εντολή” φαιορόζ χείλη; Αυτό που σήμαινε πάντα: η “χωρητικότητα” του ελλαδιστάν έχει να κάνει με τα πορτοφόλια. Αν πρόκειται για τουρίστες, χωράει άπειρες δεκάδες εκατομμυρία. Αν πρόκειται για κυνηγημένους, πρόσφυγες, εργάτες και εργάτριες που δεν έχουν καμία όρεξη να ζήσουν σε μια κανιβαλική, παρηκμασμένη κοινωνία σαν την ελληνική αλλά είναι περαστικοί / ες από ‘δω, τότε “όχι - δεν χωράει άλλους”. Που σημαίνει: “θα σας βγάλουμε την ψυχή”... |
↧
ΣΑΒΒΑΤΟ 18/4: ΠΡΟΒΟΛΗ +DJ SET ΑΠΟ SBE CREW | METROPOLIS STEPKIDS vol 2
 |
| > Σάββατο 18 Απρίλη στο Πολυτεχνείο, στον χώρο της Carthago 21:00 προβολή: dj culture 22:00 dj set με το sbe crew, απ'τους dj longplay, dj spells, dj ajit |
↧