Quantcast
Channel: Antifa LIVE
Viewing all 726 articles
Browse latest View live

JESSIE

$
0
0
Στις 6:30 τα χαράματα της 26ης του Γενάρη, η αστυνομία του Ντένβερ δολοφόνησε την 16χρονη λατίνα Jessie Hernandez.
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μετάφραση άρθρου της δημοσιογράφου - ακτιβίστριας - queer - μετανάστριας Verónica Bayetti Flores.


Οι φίλοι και οι φίλες της Jessie Hernandez την περιγράφουν ως γκαφατζού, αξιαγάπητη, με μεταδοτικό χαμόγελο. Τη Δευτέρα το πρωί οι αστυνομικοί του Denver είδαν στη Jessie μια απειλή  - μία λατίνα  νεαρή με queer εμφάνιση. Γι’ αυτό και η Jessie τώρα είναι νεκρή.

Το πρωί της Δευτέρας λίγο μετά τις 7, αστυνομικοί απ’ το τμήμα του Denver καταφτάνουν σε ένα δρομάκι όπου και είχαν παρκάρει η Jessie Hernandez και μερικοί φίλοι, αφού δέχτηκαν τηλεφώνημα για ύποπτη κινητικότητα. Όταν οι αστυνομικοί εξακρίβωσαν ότι στο όχημα εκκρεμούσε καταγγελία για κλοπή, το πλησίασαν. Η αστυνομία λέει ότι όταν το πλησίασαν, η οδηγός χτύπησε έναν από τους αστυνομικούς με το αμάξι. Και οι δύο αστυνομικοί πυροβόλησαν επανειλημμένα, πέτυχαν και σκότωσαν τη Jessie. Είναι η Τρίτη φορά μέσα σε 7 μήνες που το αστυνομικό τμήμα του Denver έχει ισχυριστεί ότι ύποπτοι που έχουν δεχτεί τα πυρά αστυνομικών, είχαν προηγουμένως χρησιμοποιήσει αμάξι ως όπλο. Όταν μία νεαρή έβγαλε το τηλέφωνό της να βιντεοσκοπήσει όσα ακολούθησαν, είπε πως ένας αστυνομικός της φώναξε: «Μην τολμήσεις!»

Ο αρχηγός της αστυνομίας του Denver, Robert White, είπε ότι πίστευε πως οι πυροβολισμοί ήταν δικαιολογημένοι. Δεν είναι ο μόνος – μια βιαστική ματιά στις συζητήσεις για το φόνο στο twitter, αποφέρει πολλές θέσεις που κατηγορούν και δαιμονοποιούν το θύμα, από ανθρώπους που προφανώς πιστεύουν ότι είναι σωστό για έναν αστυνομικό να λειτουργεί ως δικαστής, ένορκο δικαστήριο και εκτελεστής ταυτόχρονα. Τουλάχιστον ένα κομμάτι που αποκαλεί την Jessie λεσβία-που-πίνει-χόρτο-και-αλκοόλ έχει προωθηθεί σε κάποια μμε. Καινούρια υπόθεση, άλλος άνθρωπος και όμως η ίδια συνηθισμένη εκδοχή δαιμονοποίησης του θύματος. Ξεπλύνετε, επαναλάβετε.

Τέτοιες συναντήσεις με καταχρηστική αστυνόμευση δεν είναι ασυνήθιστες για νεαρά έγχρωμα LGBTQ άτομα. Για την ακρίβεια, η εγκληματοποίηση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις ζωές των έγχρωμων LGBTQατόμων. Τα έγχρωμα LGBTQ άτομα μοιράζονται εμπειρίες αστυνόμευσης κοινές με άλλους έγχρωμους: μας κάνουν εξακριβώσεις και σωματικούς ελέγχους, μας φτιάχνουν μια εικόνα με βάση τη φυλή, είμαστε θύματα των νόμων που φέρνουν μαζί τα δρακόντεια και όλο πιο εντατικά αντιμεταναστευτικά μέτρα με τη ρατσιστική αστυνόμευση, όπως ο SB 1070 της Αριζόνα. Αλλά τα έγχρωμα LGBTQ άτομα δέχονται ρατσιστική αστυνόμευση που έχει να κάνει και με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο που οι αστυνομικοί αντιλαμβάνονται τον σεξουαλικό προσανατολισμό και/ή την σεξουαλική ταυτότητα και έκφραση. Ένας τρόπος που συμβαίνει αυτό είναι μέσω της χρήσης προφυλακτικών ως αποδεικτικό στοιχείο: άτομα LGBTQ, ειδικά οι έγχρωμες τρανς γυναίκες, είναι συσχετισμένες με το αγοραίο σεξ, και μπορεί να τους κατασχεθούν τα προφυλακτικά για να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό στοιχείο για εγκλήματα σχετικά με την πορνεία από δικαστήρια σε όλη την χώρα. Τα άτομα LGBTQ βιώνουν σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση που έχει να κάνει συγκεκριμένα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την έμφυλη ταυτότητα και έκφραση, όπως το να τους ζητάνε οι αστυνομικοί σεξουαλικές «χάρες». Και τα άτομα LGBTQ, ειδικά οι έγχρωμοι που δεν συμμορφώνονται στα έμφυλα πρότυπα, συχνά γίνονται το υποκείμενο εξευτελιστικών σωματικών ελέγχων, σκοπός των οποίων είναι η εξακρίβωση του «πραγματικού»τους φύλου. 

Τα έγχρωμα LGBTQάτομα, και συγκεκριμένα τα νέα, τα τρανς και τα "ασυμμόρφωτα στο φύλο", συχνά αντιμετωπίζονται ως ύποπτα, και αποτελούν διαρκή στόχο της ρατσιστικής αστυνόμευσης.

Έχω ξαναγράψει ότι οι γυναίκες που στοχεύονται από την αστυνομία, κυρίως οι τρανς και μη συμμορφωμένες στα εμφύλα πρότυπα γυναίκες, σπάνια είναι υποψήφιες για «αθώωση». Αντιμετωπίζομαι ως περισσευάμενες. Η Jessie Hernandez έχει ήδη στιγματιστεί αρνητικά, ήδη κατηγορείται για τον ίδιο της το θάνατο στα χέρια της πολιτείας. Για την αστυνομία, και σίγουρα για πολλά απ’ τα media που θα καλύψουν το θάνατό της, ήταν μια άγρια, χασικλού, λεσβία που χρησιμοποίησε το αμάξι της ως όπλο ενάντια στην αστυνομία.

Και τί έγινε αν ήταν; Αυτό δικαιολογεί το θάνατο; Ας σκεφτούμε λίγο τι θα πει ότι κάτι είναι «δικαιολογημένο». Θυμάμαι ένα λευκό άνδρα στην Aurora του Κολοράντο- λίγο έξω απ’ το Denver- να γλιτώνει χωρίς ούτε μια γρατσουνιά ενώ είχε ανοίξει πυρ μέσα σε έναν κινηματογράφο, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας δεκάδες. Αν ένα οπλισμένο, επικίνδυνο άτομο μπορεί να συλληφθεί ανέπαφο- όπως άλλωστε θα έπρεπε- γιατί αυτό να μην είναι εφικτό για μία άοπλη Jessie Hernandez; Γιατί αυτό φαντάζει αδύνατο για έγχρωμους γενικά; Πώς γίνεται τα σώματα έγχρωμων ανθρώπων να αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για τους αστυνομικούς, απ’ ότι ένας πάνοπλος λευκός; Σ’ όλα αυτά η απάντηση βρίσκεται στη "λευκή ανωτερότητα". Ένα σύστημα σχεδιασμένο να ασκεί έλεγχο πάνω στις κοινότητες δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Η Jessie Hernandez δεν άξιζε να πεθάνει. Δεν άξιζε να περαστούν χειροπέδες και να γίνει έλεγχος πάνω στο αιμόφυρτο, ετοιμοθάνατο σώμα της, να γυρίζουν το άψυχο σώμα της στο δρόμο, πριν του επιτραπεί να δεχτεί οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια. Οι φίλοι/ες της δεν άξιζαν το μόνιμο τραύμα που αυτό το περιστατικό θα τους αφήσει. Ακόμα και αν το αμάξι ήταν κλεμμένο. Ακόμα και αν η Jessie  τραυμάτισε έναν αστυνομικό με το αμάξι.
«Με όλα αυτά που συμβαίνουν»είπε μια φίλη με δάκρυα στα μάτια «δεν θα ήταν έκπληξη το ότι φοβήθηκε, έτσι δεν είναι;»

Οι θάνατοι και η κακοποίηση γυναικών στα χέρια της αστυνομίας, σπάνια φτάνουν στα φώτα της δημοσιότητας με τον τρόπο που το κάνουν οι θάνατοι κάποιων ανδρών, αλλά σήμερα μιλάμε για τη Jessie Hernandez
Σήμερα θυμόμαστε.








< η φωτό από Ντένβερ, απ'τις διαδηλώσεις που ακολούθησαν την δολοφονία της Hernandez.

ANTIFA EVENTS ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ / ΦΛΕΒΑΡΗΣ '15:

$
0
0
Στα πλαίσια του antifa events, το antifascist actionθα πραγματοποιεί τις Δευτέρες στις 20:00 δραστηριότητες και εκδηλώσεις στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου (Καρυάτιδος 166, πλατεία Δέγλερη).


"Για το Φλεβάρη αυτές περιλαμβάνουν:

Δευτέρα 02/02:
Προβολή ταινίας Black mirror – “white bear”
“…έγιναν όλοι παθητικοί θεατές. Παρατηρητές που δε νοιάζονται για το τι συμβαίνει…”

Δευτέρα 09/02:
Εκδήλωση/συζήτηση με προβολή βίντεο: Αίγυπτος, 4 χρόνια μετά την επανάσταση που πυροδότησε την “αραβική άνοιξη” (και 1,5 χρόνο μέσα στο “γύψο” της χούντας)

Δευτέρα 16/02:
“BLUES + SPOKEN WORD”: παρουσίαση της έκδοσης από το antifa live, συζήτηση & προβολή "Slam" (1998)

Δευτέρα 23/02:
Εκδήλωση/συζήτηση με προβολή βίντεο: Μετά τις επιθέσεις στο παρίσι: ισλαμοφοβία (με σκίτσα και χωρίς), “αντιτρομοκρατία” και στρατός στους δρόμους

Κάθε Δευτέρα σε περίπτωση που δεν έχει ανακοινωθεί κάποιο event τις ίδιες ώρες θα λειτουργεί κανονικά το antifa καφενείο όπου σας καλούμε για χαλαρή κουβέντα και για  να γνωριστούμε. Μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα στο ημερολόγιο του site. Tυχόν εξαιρέσεις θα ανακοινώνονται ηλεκτρονικά.
Επιπλέον, στο χώρο του στεκιού λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη και διατίθονται κινηματικά έντυπα, εκδόσεις αλλά και αυτοκόλλητα."



ΓΙΑ ΤΑ "ΜΕΣΑ"ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥΣ >

ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ /

$
0
0
αφίσα που κολλιέται απ'τον Κομήτη Holzkamp για τις -πλέον ολοένα και συχνότερες- θεραπείες με ηλεκτροσόκ που γίνονται σε ιδιωτικά και δημόσια ψυχιατρεία της Ελλάδας -και όχι μόνο...


"κι όμως, γίνονται ακόμα...
ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ

Αν αυτή η πληροφορία δεν σας προκαλεί τουλάχιστον έκπληξη (αν όχι οργή), τότε μάλλον οι συστηματικές προσπάθειες της κυρίαρχης ιδεολογίας να καθορίσουν τον κυνισμο ως την γενική συναισθηματική στάση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα έχουν ήδη πιάσει τόπο. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι σκληρή: σε πολλές ψυχιατρικές κλινικές που λειτουργούν στην Ελλάδα (δημόσιες και ιδιωτικές) το ηλεκτροσόκ (επιστημονικά ηλεκτροσπασμοθεραπεία) χρησιμοποιείται ευρέως ως μία από τις πολλές μεθόδους «θεραπείας» των ψυχικών νόσων.

Αυτή η αλήθεια γίνεται ακόμη πιο σκληρή αν σκεφτεί κανείς ότι η συχνή και πλέον διαδεδομένη χρήση των ηλεκτροσόκ είτε αποσιωπείται, είτε ωραιοποιείται. Κι αν η αποσιώπηση γίνεται χοντροκομμένα, η ωραιοποίηση του ηλεκτροσόκ πλασάρεται με τον μανδύα της μεταμοντέρνας κατάστασης: μπορεί να είστε αλυσοδεμένοι, αλλά τα λουριά σας είναι μεταξωτά...

Να, λοιπόν, που ανάμεσα στην ψυχανάλυση, την συστημική ψυχοθεραπεία, την συνταγογράφηση ψυχοφαρμάκων κτλ, η ωμή βία του ηλεκτροσόκ φαίνεται να διεκδικεί την δική της θέση. Και ενώ κάποια τμήματα της επιστημονικής κοινότητας εμφανίζονται να προκρίνουν την ολοκληρωτική αυτή μέθοδο ως ανώδυνη και ευεργετική ακόμα και για ανήλικους, οι άλλοτε σοβαρές αντιδράσεις απέναντι στην αδιαλλαξία της ψυχιατρικής εξουσίας φαίνονται να απουσιάζουν παντελώς από το προσκήνιο της κριτικής.

Αντίθετα, σήμερα φαίνεται να νοιάζει όλο και λιγότερο το αν η ιατρική παραβιάζει τον πρώτο και σημαντικότερο όρκο της: την θεραπεία χωρίς πρόκληση βλάβης στον ασθενή. Η σημαντική απώλεια μνήμης που συνοδεύει τις συνεδρίες ηλεκτροσόκ είναι μία μόνο από τις αποδεδειγμένες συνέπειες. Οι ηλικιωμένοι και οι γυναίκες (που στατιστικά υποβάλλονται συχνότερα σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ) το γνωρίζουν καλά αυτό. Ποιοι είναι, όμως, αυτοί και τι λόγους έχουν να κάνουν ό,τι κάνουν;

 Ο γιατρός που νοιάζεται για το καλό του ασθενή; Η οικογένεια που φοβάται τον συγγενή;
Η επιστημονική κοινότητα που στο όνομα της ερευνητικής της ανάπτυξης αγιάζει κάθε μέσο;
Ο κρατικός μηχανισμός που αναζητά ολοένα και περισσότερα «επιστημονικά» μέσα αποκλεισμού και εξόντωσης;
Ή μήπως ο ίδιος ο χρήστης που ασθενεί να αντιπαλέψει τις παραπάνω δυνάμεις;

Όχι, δεν έχουμε έτοιμες τις απαντήσεις. Όμως δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο καπιταλισμός διαρκώς επιδιώκει να επεκτείνει τα πεδία της κερδοφορίας του. Άλλοτε με την σιδηρά πυγμή της δημόσιας τάξης κι άλλοτε με το βαμβακερό άγγιγμα της ιδεολογίας. Και, δυστυχώς, δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό να κάνει μπίζνες ακόμα και πάνω στα ερείπια που ο ίδιος δημιουργεί. Αν θέλουμε, όμως, να παραμείνουμε ζωντανοί στο μυαλό και στην καρδιά, θα πρέπει κάποια πράγματα να συνεχίσουν να μας είναι αδιανόητα.
Και τα ηλεκτροσόκ είναι ένα από αυτά..." 


ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ Ή ΚΑΤΙ...

$
0
0


Καινούριο κομμάτι από Ήτα και Ήρωα, εν αναμονεί του καινούριου cd του δεύτερου.
(Ελπίζουμε να επανέλθουμε σύντομα.)

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ: ANTIFA BARRICADA # 36 / ΜΟΝΟΜΑΝΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΙΝΑ

$
0
0
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ | Μονομανίες, συμβολισμοί και άλλα δεινάBee Sting / Εκλογές: Ανώμαλη προσγείωση / Ολίγον Βαθύ κράτος / H “ελευθερία του λόγου” βρίσκεται στις κάνες των όπλωνΗ Ελλάδα δεν χρειάζεται σκίτσα / Μολύβι στο Παρίσι (για κάθε χρήση) / PEGIDA: αντιμουσουλμανισμός στη νιοστή / Η κατάσταση εξαίρεσης για αρχάριους / Λένε / Βιομετρική επιστήμη και ρατσισμός / Χώμα και βροχή 

+ ένθετο:Γράμμα στη Charlie Hebdo

*Το antifa BARRICADA θα το βρεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στο βιβλιοπωλείο του Ναυτίλου (σόλωνος και χ. τρικούπη), στo solaris (κέντρο αθήνας) και στα περίπτερα της πλατείας εξαρχείων (στουρνάρη και σπ. τρικούπη) και της πλατείας κάνιγγος(στην αρχή της ακαδημίας).
Για επικοινωνία ή παραγγελίες: barricadamag@yahoo.gr


Mονομανίες, συμβολισμοί και άλλα δεινά >


Η πολιτική σύμπραξη αριστεράς και ακροδεξιάς είναι γεγονός. Κρίνοντας επιπλέον απ’ τις χλιαρές έως ανύπαρκτες μετεκλογικές αντιδράσεις, αυτή η συμμαχία, υπήρξε αναμενόμενη ή/και επιθυμητή. Κάπως έτσι είναι πλέον γεγονός η πολιτική σύμπραξη της “νέας σοσιαλδημοκρατίας” μ’ αυτό το ψεκασμένο τμήμα της άκρας δεξιάς. Κι απ’ αυτήν την άποψη έχουν πράγματι δίκιο τα -φιλοκυβερνητικά πια- μήντια πως ζούμε “ιστορικές στιγμές”. Προς το παρόν πάντως, ευμεγέθη σύνολα της ελληνικής κοινωνίας καθώς και η νέα κυβέρνηση “ζουν το μύθο” τους, απολαμβάνοντας -ο καθένας από τη θέση του- τις πρώτες στιγμές της νέας διοίκησης. Για την συνέχεια προφανώς και έχει ο θεός...

Μέσα σ’ αυτό το νέο και προσωρινά “χαρωπό” πολιτικό περιβάλλον είναι κάτι παραπάνω από προφανές, ότι θα έπρεπε να αρμολογηθούν αναλόγως και οι δικές μας θέσεις μάχης. Η γνωστή φράση “ο αγώνας συνεχίζεται”, δηλαδή ένας αγώνας που δεν λαμβάνει υπ’ όψη του τους όποιους μετασχηματισμούς συντελούνται, επιτελεί εδώ ρόλο συνηγορίας στη σύγχυση. Για μια ακόμα φορά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντίθεση στη συμμορία χ.α. Έχοντας περάσει από διάφορα στάδια πολιτικής μονομανίας τα τελευταία 2,5 χρόνια, αυτή η αντίθεση βρίσκεται ξανά ενώπιον μιας νέας πραγματικότητας. Το πρώτο στάδιο ήταν η μαζικοποίηση της αντίθεσης μετά τις προηγούμενες εκλογές και την είσοδό της στη βουλή. Εκείνο τον καιρό κινητοποιήθηκε μεν αρκετός κόσμος και προφανώς υπήρξε για πολλούς/ες αφετηρία πρώτης πολιτικοποίησης. Την ίδια στιγμή όμως, τόσο η διεύρυνση των πολιτικών περιεχομένων προς την κατεύθυνση του νέου ολοκληρωτισμού, όσο και το ζήτημα μιας πολιτικής οργάνωσης πέρα από την ευκαιριακότητα, έμειναν εν πολλοίς κενό γράμμα. Αυτές ακριβώς τις βασικές αδυναμίες κουβάλησε στις πλάτες της η αντίθεση στη συμμορία, μέχρι τη δυναμική έλευση του “αντιναζιστικού” κράτους. Και μ’ αυτές συνέχισε να πορεύεται σ’ ένα περιβάλλον που άλλαζε ραγδαία και σάρωνε πολιτικά την προηγούμενη μορφή αυτής της αντίθεσης.

Κάτι ανάλογο λοιπόν συμβαίνει και τώρα. Η πρόσφατη συγκέντρωση της συμμορίας για την επέτειο των Ιμίων, συνέπεσε με τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης. Η οποία κυβέρνηση επέδειξε μια ιδιαίτερα πολυπρόσωπη παρουσία στην συγκεκριμένη περίσταση: απευθύνθηκε από υπουργικούς θώκους, ντύθηκε τα “καλά και άοπλα ματ” (μιας και πλησιάζουν απόκριες) και βεβαίως συμμετείχε μαζικά στην αντιφασιστική αντιδιαδήλωση, μέσα από το μπλοκ της νεολαίας συριζα. Το γεγονός ότι μπόρεσε να παίξει τόσους ρόλους ταυτόχρονα και επιτυχημένα, δεν οφείλεται τόσο σε κάποιες αναβαθμισμένες “υποκριτικές” ικανότητες, όσο δυστυχώς σε άλλους παράγοντες. Οφείλεται κυρίως στις αδυναμίες που αναφέρουμε παραπάνω: σ’ εκείνες τις στενά “αντιναζί” λογικές μιας πολιτικά άγονης αντίθεσης στη συμμορία, που είναι καταφανέστατη πλέον.

Κι εδώ ακριβώς έγκειται το ζήτημα. Ενώ στα λόγια θα βρεθούν αρκετοί ν’ αναγνωρίσουν πως η συμμορία δεν αποτελεί καν ένα υπολογίσιμο τμήμα του νέου ολοκληρωτισμού εν ελλάδι, στην πράξη υπερισχύουν οι κάθε είδους συμβολισμοί και ιστορικισμοί. Αυτοί που θα μπορούσαν να συνοψιστούν στη φράση: “αν αυτοί είναι (νεο)ναζί, εμείς θα γίνουμε ο νέος ελ.ας”. Μια τέτοια αφήγηση προοδευτικά χάνει κάθε επαφή με την πολιτική συγκυρία, κρατώντας όμως σφιχτά τους μύθους, τις φαντασιώσεις και φυσικά τους κατά τόπους “ήρωές” της . Κάπως έτσι τα σημεία και τα τέρατα της νέας πραγματικότητας μοιάζουν σαν τους ελέφαντες που πρέπει να περάσουν μέσα από τα κεφάλια βελόνων της ιδεολογίας. Τι σημαίνει αυτό; Γιατί να ψάχνει κανείς τις -καθόλα πραγματικές, ομολογουμένως- αναπαραστάσεις του φασισμού στο μνημείο των Ιμίων, όταν ο ακροδεξιός ψεκασμένος υπουργός της νέας κυβέρνησης πηγαίνει αυτοπροσώπως στο “σημείο του εγκλήματος”; Μήπως είναι “λιγότερο φασίστας”; Όταν ταυτόχρονα ο νέος υπουργός δημόσιας τάξης αποκλείει κάθε περίπτωση να καταργηθεί η αντιμεταναστευτική πολιτική των φραχτών, είναι “λιγότερο φασίστας”; Τα “αντιναζί” μέλη του σύριζα που διαδήλωσαν ενάντια στη συμμορία, έχουν να πουν κάτι απ’ αυτών; Όλοι οι υπόλοιποι;

Αυτά είναι τα πικρά αποτελέσματα μιας αντίθεσης που αδειάζει επικίνδυνα από πολιτικά περιεχόμενα και επενδύει αυτή την έλλειψη με ηρωικές αφηγήσεις και την διαρκή επίκληση του “επείγοντος”. Αυτά είναι τ’ αποτελέσματα όταν είναι δυνατόν έστω και να υπονοηθεί ότι αυτή η έλλειψη μπορεί να καλυφθεί με πολιτικές λυκοφιλίες στο δρόμο ή την επίδειξη όλο και μεγαλύτερων δόσεων μιλιταριστικού συμβολισμού. Αυτά είναι θλιβερά σημεία των καιρών. 

Είναι προφανές ότι από δω και πέρα ο κρατικός “αντιναζισμός” αποκτάει δύο θαυμαστικά επιπλέον. Δεν πρόκειται να τον συναγωνιστούμε σε “παράσημα” -ούτε και να τον εγκαλέσουμε “από τ’ αριστερά”. Πρόκειται να κάνουμε λοιπόν το “αυτονόητο”: θα ενισχύσουμε τις θέσεις των πραγματικών -και όχι των συμβολικών- μετώπων ενάντια στον νέο ολοκληρωτισμό. Τα οποία -τι σύμπτωση!- στρέφονται ενάντια σ’ αυτή την κυβέρνηση και κάθε τέτοια;




ΣΑΒΒΑΤΟ 7/2, 19:30 >ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ | ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ (ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΨΙΕΣ "ΘΕΡΜΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ"ΣΤΗ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ)

$
0
0
από το antifascist action, με την στήριξη του antifa lab

AOZ, ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ & ΥΠΟΨΙΕΣ "ΘΕΡΜΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ"ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

> Σάββατο 7/2/15 στις 19:30, στην κατάληψη της Carthago στο πολυτεχνείο (πατησίων, είσοδος από στουρνάρη)

BOMB IT # 4 / ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ

$
0
0
ΟιΔιαρρήκτες της Φοιτητικής Κουλτούραςείναι αυτόνομη συνέλευση φοιτητών/τριών από σχολές της Αθήνας.
Το τέταρτο τεύχος του «Bomb it zine» τυπώθηκε σε 1.500 αντίτυπα και μοιράζεται σε σχολές και αναγνωστήρια της μητρόπολης.
Όσοι δεν φτάσει στα χέρια τους, μπορούν να στείλουν ένα mail στο 
diarrhktes@gmail.com  -ή να κάνουν κλικ πάνω στο εξώφυλλο >


Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΒΟΡΒΟΡΙΔΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ / SARAJEVO #92

$
0
0
απ'το περιοδικό Sarajevo, τεύχος 92 (φλεβάρης '15)
Τι είναι οι ανν.ελ.;
Ένα τσούρμο καλοκάγαθοι πατριώτες που πότε πότε πετάνε και καμιά μαλακία; Το βιογραφικό του προέδρου τους αποκαλύπτει πολλά. Αν και δεν είναι του γούστου μας η “προσωποποίηση της πολιτικής”, στα εγκλήματα υπάρχουν πάντα (και) συγκεκριμένοι δράστες. Πρέπει συνεπώς να θυμίσουμε ορισμένα στοιχεία απ’ το who is who του καινούργιου υπ.αμ. - επειδή άλλοι τα αγνοούν και άλλοι τα προσπερνούν σκόπιμα σφυρίζοντας αδιάφορα.


Ηπολιτικοποίηση του ψεκασμένου “κύριου Πάνου” στα εφηβικά του χρόνια δεν έγινε απλά στις τάξεις της οννεδ. Αλλά σε μια ειδική περίοδο της συγκεκριμένης νεολαιίστικης οργάνωσης, τα πρώτα χρόνια μετά την ανάδειξη του πασοκ σε κυβέρνηση, στα early 80s, όπου υπό την ηγεσία του ακροδεξιού Ευαγ. Αβέρωφ η οννεδ απέκτησε δομές παραστρατιωτικής οργάνωσης μαζί, φυσικά, με την ανάλογη ακροδεξιά ιδεολογία. Ήταν η εποχή του οργανωμένου οννεδίτικου τραμπουκισμού, που αναβίωσε την εποχή της “ε.κ.ο.φ.” [1] μ’ όλες τις λαμπρές πρακτικές της. Κι όπως συνέβη με το πρότυπο παράδειγμα (την εκοφ) έτσι και οι “κένταυροι / ρέιτζερς” της οννεδ στα ‘80s επικοινωνούσαν άνετα και ομαλά με τους ομοϊδεάτες τους φασίστες της χουντικής οργάνωσης επεν. Ο “νεολαίος Καμμένος” διαμόρφωσε, λοιπόν, τα πολιτικοϊδεολογικά του πιστεύω, όχι μόνο δίπλα σε αντίστοιχους τραμπούκους (όπως ο μετέπειτα πρωθ. Αντώνης Σαμαράς, διαβόητος στα νιάτα του για την δράση του στη Μεσσηνία) αλλά και σε κοντινή απόσταση από έναν συνομηλικό του, που ήταν για πολλά χρόνια γ.γ. της επεν: τον Μ. Βορίδη... Δεν υπάρχουν βέβαια φωτογραφίες με τον Καμμένο να κραδαίνει τσεκούρι, και το πιθανότερο είναι ότι δεν έφτασε εκεί. Όμως υπάρχουν πολλές ατομικές μαρτυρίες ομοϊδεατών του για την έλξη που ασκούσε και στο δικό του κεφάλι ο “εθνικισμός” και ο “εθνικοσοσιαλισμός”, σαν αντίβαρο στον πασοκικό “σοσιαλισμό” και σαν ιδεολογική βάση για “άμεση δράση”. Επιπλέον, για να κάνει κάποιος όνομα μέσα σε μια “εκοφίτικη” μιλιταριστική δομή (και ο Καμμένος έκανε...) δεν θα πρέπει να καθόταν σπίτι του τις “βραδιές δράσης”.
Λίγο πριν 30ρήσει, το 1992 ή το 1993, όταν τελειώνοντας τις σπουδές του ήταν έτοιμος να φτιάξει την πολιτική του καριέρα (άρχισε να εκλέγεται βουλευτής το 1993), κι αφού είχε διατελέσει διευθυντής στην κρατικοποιημένη Ιζόλα μέχρι να κλείσει, ο Καμμένος έγινε ευρύτερα γνωστός χάρη στο πόνημα / βιβλίο του Τρομοκρατία, θεωρία και πράξη. Σ’ αυτό ο φιλόδοξος ακροδεξιός φρόντισε να αναπαράγει και να προσυπογράψει όλες τις φήμες των ‘80s (και τις εκτιμήσεις της cia...) για συμμετοχή στελεχών του πασοκ στην “17Ν” - χωρίς, φυσικά, να αποδεικνύει οτιδήποτε. Ωστόσο η ακροδεξιά συνωμοσιολογική του ροπή, που τον έκανε διάσημο αργότερα, ήταν αρκετή. [2
]

Ένα σημαντικό (ανεξερεύνητο και σκόπιμα “ξεχασμένο”) κεφάλαιο στη ζωή και τη δράση του Καμμένου, είναι η συμμετοχή του στην “υπόθεση Οτσαλάν”, το 1999. Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα εκείνης της περιόδου (και τα όσα είχε πει ο ίδιος ο Οτσαλάν), ο “νεαρός επιχειρηματίας ‘κύριος Πάνος’” ήταν αυτός που χρηματοδότησε το μυστικό ταξίδι του Οτσαλάν απ’ την ιταλία στην Αθήνα, επιχείρηση που οργανώθηκε από κάποιο (δεν αποκαλύφθηκε ποτέ) τμήμα του ελληνικού βαθέος κράτους και, σίγουρα, των ντόπιων μυστικών υπηρεσιών. Το διάστημα ως το δέσιμο του Οτσαλάν έξω απ’ την ελληνικη πρεσβεία στην κένυα, ο “κύριος Πάνος” έπαιξε τον δικό του ρόλο στην υπόθεση, ολοφάνερα κάτω απ’ τις διαταγές / οδηγίες ενός γνωστού εθνικιστή πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών, του Σ. Καλεντερίδη.
Δεδομένου ότι οι μυστικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν διάφορους “ανθρώπους τους” με κύρος σαν “βιτρίνες” ακόμα και για χρηματοδοτήσεις, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει με ασφάλεια πως ο “κύριος Πάνος” ήταν ήδη το 1999 είτε στέλεχος είτε πρόθυμο ενεργούμενο του εθνικο/φασιστικο/εγκληματικού ελληνικού βαθέος κράτους, όπως αυτό διαμορφώθηκε στη δεκαετία του ‘90. [3] Πράγμα καθ’ όλα σύμφωνο τόσο με την ιδεολογία του όσο και με την ιστορία του. Το σίγουρο είναι ότι η πολιτική καριέρα του “κυρίου Πάνου” δεν καταστράφηκε απ’ την δράση του υπό τις διαταγές / οδηγίες ενός πράκτορα. Συνέχισε να εκλέγεται κανονικά βουλευτής, αν και για κάποιο καιρό έπαψε να φυτρώνει συχνά στη δημοσιότητα, με την ένταση του ταπεραμέντου (ή της αποστολής) του.

...η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Sarajevo.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Η “εθνική κοινωνική οργάνωση φοιτητών” ήταν ο φοιτητικός βραχίονας της προδικτατορικής δεξιάς παράταξης “ε.ρ.ε”, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘60 ως το 1968. Η εκοφ έγινε διαβόητη για πολλές επιθέσεις εναντίον μη δεξιών (εφημερίδων, φοιτητών, κλπ), ενώ απ’ τις τάξεις της προέκυψε ένας αρχηγός της ν. δημοκρατίας (απ’ το 1993 ως το 1997), ο Μιλτιάδης Έβερτ. Πολλά στελέχη της εκοφ έγιναν αξιωματούχοι της χούντας, ενώ ένας τουλάχιστον έχει μακροημερεύσει σαν περσόνα των ντόπιων φασιστών: ο Κ. Πλεύρης.
Πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι επειδή οι ακροδεξιές / φασιστικές οργανώσεις έχουν οργανική σύμφυση με το κράτος, άρα έχουν το ίδιο αφεντικό / εργοδότη, παρά τις όποιες διαφορές εμφανίζουν κατά καιρούς, αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Την εποχή, για παράδειγμα, της ακροδεξιάς δόξας της οννεδ, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80, πρόεδρος της ήταν ο Βασίλης Μιχαλολιάκος (ο πρώην δήμαρχος Πειραιά), ξάδελφος του Ν. Μιχαλολιάκου (που εκείνη την εποχή άρχισε την έκδοση περιοδικού με τίτλο “χρυσή αυγή” που, αργότερα, μετατράπηκε σε “οργάνωση”), της μανιάτικης οικογένειας των Μιχαλολιάκων που θεωρείται ότι έχει χρόνια δραστηριότητα στον υπόκοσμο.
Αυτά τα “συγκοινωνούντα δοχεία” της άκρας δεξιάς σημαίνουν ότι άτομα που φέρονται να ανήκαν σε διαφορετικές οργανώσεις είναι εύκολο ή πιθανό όχι μόνο να γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά να έχουν συνδράσει σε διάφορες περιπτώσεις.

2 - Ο χουντικός “θεωρητικός” Γ. Γεωργαλάς μετά από πολλά χρόνια “θυμήθηκε” να καταγγείλει τον Καμμένο ότι ο πραγματικός συγγραφέας του βιβλίου ήταν αυτός (ο Γ.Γ.), και ότι δεν πληρώθηκε...

3 - Μόνο έκπληξη δεν θα πρέπει να προκαλεί το γεγονός ότι στην ίδια υπόθεση εμφανίζεται σαν “δικηγόρος του Οτσαλάν” ένα άλλο (μεγάλο) άστρο του ντόπιου φασισμού: ο Φαήλος Κρανιδιώτης.

ΜΕΤΑ ΤΟ FERGUSON / ANTIFASCIST ACTION

STAND UP NOW DIGGERS ALL /

$
0
0
[ αναδημοσίευση απ'το blog του Yako ]




Το παραπάνω κομμάτι είναι μια διασκευή των Chumbawamba στο "Levellers And Diggers", πιο γνωστό ως "The Diggers' Song", που γράφτηκε τον 17ο αιώνα από τον Gerrard Winstanley. Παρακάτω παραθέτω μετάφρασή μου της πιο ολοκληρωμένης διασωθείσας μορφής του κομματιού που μπόρεσα να βρω:

Όλοι εσείς οι καλοί Diggers, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Όλοι εσείς οι καλοί Diggers, αντισταθείτε τώρα,
Την άγονη γη να καλλιεργήσετε, βλέποντας τους Cavaliers να λεν
Πως το σκάψιμο σας είναι άξιο περιφρόνησης και τα άτομά σας όλα δυσφημούν
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Τα σπίτια σας γκρεμίζουνε, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Τα σπίτια σας γκρεμίζουνε, αντισταθείτε τώρα.
Τα σπίτια σας γκρεμίζουνε για να φοβίσουν τους ανθρώπους στην πόλη,
Αλλά οι ευγενείς πρέπει να καταρριφθούν κι οι φτωχοί θα φορέσουνε το στέμμα.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Με φτυάρια και σκαπάνες και άροτρα, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Με φτυάρια και σκαπάνες και άροτρα, αντισταθείτε τώρα.
Την ελευθερία σας να στηρίξετε, βλέποντας ότι οι Cavaliers είναι τολμηροί
Να σας σκοτώσουν αν μπορούσαν και τα δικαιώματά σας να κατακρατούσαν.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Ο αυταρχισμός τους είναι ο νόμος τους, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Ο αυταρχισμός τους είναι ο νόμος τους, αντισταθείτε τώρα.
Από τότε που ήρθε η τυρρανία δεν υπολογίζουν ως αμάρτημα
Το να κάνουν τη φυλακή ένα κόσκινο και να κλείνουν φτωχούς ανθρώπους εκεί μέσα.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Οι ευγενείς είναι πολυμήχανοι, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Οι ευγενείς είναι πολυμήχανοι, αντισταθείτε τώρα.
Οι ευγενείς είναι πολυμήχανοι, σε κάθε πλευρά βρίσκονται,
Η σοφία τους είναι τόσο βαθιά ώστε να μας εξαπατούνε.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Οι δικηγόροι συμμαχούνε, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Οι δικηγόροι συμμαχούνε, αντισταθείτε τώρα,
Να σε συλλάβουν συμβουλεύουνε, τέτοια μανία σχεδιάζουν,
Αλλά ο διάβολος μέσα τους κείτεται, κι έχει τυφλώσει και τα δύο μάτια τους.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Το ιερατείο έρχεται, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Το ιερατείο έρχεται, αντισταθείτε τώρα,
Το ιερατείο έρχεται και λέει πως είναι αμάρτημα
Το να ξεκινήσουμε για να κερδίσουμε την ελευθερία μας.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Τη δεκάτη[1] τους ακόμα θα έχουνε, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Τη δεκάτη τους ακόμα θα έχουνε, αντισταθείτε τώρα,
Τη δεκάτη τους ακόμα θα έχουνε, κι οι δικηγόροι τις αμοιβές τους ποθούνε,
Κι αυτό λένε πως είναι γενναίο, το να κάνουν τους φτωχούς σκλάβους τους.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Ενάντια σε δικηγόρους κι ενάντια σε ιερείς, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Ενάντια σε δικηγόρους κι ενάντια σε ιερείς, αντισταθείτε τώρα.
Επειδή κι οι δυο τους είναι τύραννοι που ισοπεδώνουν ακόμα και τον ίδιο τους τον όρκο,
Κι είναι απρόθυμοι να μας δώσουν δωρεάν κρέας και ποτό και ρούχα.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Το ρόπαλο είναι όλος τους ο νόμος, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Το ρόπαλο είναι όλος τους ο νόμος, αντισταθείτε τώρα,
Το ρόπαλο είναι όλος τους ο νόμος για να κρατήσουν τους φτωχούς ανθρώπους στον φόβο,
Αλλά δεν είδαν κανένα όραμα ώστε να διατηρηθεί ένας τέτοιος νόμος.
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Οι Cavaliers είναι εχθροί, αντισταθείτε τώρα, αντισταθείτε τώρα,
Οι Cavaliers είναι εχθροί, αντισταθείτε τώρα.
Οι Cavaliers είναι εχθροί, οι ίδιοι το αποκαλύπτουν
Με στροφές κι όχι πεζότητα για να ευχαριστήσουν τα αγόρια που τραγουδούν
Αντισταθείτε τώρα, όλοι οι Diggers.

Να τους νικήσουμε με αγάπη, ελάτε τώρα, ελάτε τώρα,
Να τους νικήσουμε με αγάπη, ελάτε τώρα.
Να τους νικήσουμε με αγάπη, όπως έτσι σας αρμόζει,
Καθώς είναι η ύψιστη Βασιλεύς, καμιά δύναμη δεν είναι ίση με την αγάπη,
Ακούστε τη δόξα, όλοι οι Diggers.

Το ερώτημα που αναδύεται όμως, είναι ποιοι στο διάολο ήταν τελικά αυτοί οι Diggers;

Το 1642 ξεσπάει στην Αγγλία ο πρώτος από τους 3 πολέμους που έμειναν γνωστοί ως Αγγλικός Εμφυλίος Πόλεμος. Οι δύο κύριες αντιμαχόμενες πλευρές ήταν από την μια πλευρά οι Parliamentarians ή αλλιώς Roundheads (αυτοί που ήθελαν το κοινοβούλιο να έχει τον απόλυτο έλεγχο της διοικητικής εξουσίας) και από την άλλη οι Royalists ή αλλιώς Cavaliers, οι οποίοι υποστήριζαν την απόλυτη και ιερή εξουσία του βασιλιά. Η πρώτη αυτή φάση του Αγγλικού Εμφύλιου λήγει το 1646, η δεύτερη ξεκινά το 1648 και διαρκεί έναν χρόνο, με την τρίτη να ξεκινά αμέσως αργότερα και λήγει το 1651. Σύμφωνα με τον Μαρξιστή ιστορικό Christopher Hill "ο Εμφύλιος Πόλεμος ήταν ένας ταξικό πόλεμος, στον οποίο ο δεσποτισμός του βασιλιά Κάρολου Α'υπερασπίστηκε από τις αντιδραστικές δυνάμεις της καθιερωμένης Εκκλησίας και των συντηρητικών γαιοκτημόνων, και στην άλλη πλευρά στέκονταν οι εμπορικές και βιομηχανικές τάξεις των πόλεων και της επαρχίας... οι μικροκτηματίες κι οι προοδευτικοί ευγενείς, και... οι πλατιές μάζες του πληθυσμού όποτε μπορούσαν από την ελεύθερη διαβούλευση να καταλάβουν το πραγματικό διακύβευμα του αγώνα". Από τη μία πλευρά λοιπών οι φεουδάρχες που στήριζαν το βασιλικό τους πολίτευμα, κι από την άλλη πλευρά η αστική τάξη που προσπαθούσε να επιβάλλει την αστική δημοκρατία, με συμμάχους ένα τμήμα των φεουδαρχών, αγροτών, εργατών και λοιπών τάξεων.

Μέσα όμως σε αυτή την αστική επανάσταση ενυπήρχε μια άλλη επανάσταση, η οποία συχνά αποκρύπτεται από την επίσημη ιστοριογραφία. Αυτές οι τάσεις της άλληςεπανάστασης, προσπαθούσαν να ξεπεράσουν τον κοινοβουλευτισμό και έθεταν πιο ριζοσπαστικά ζητήματα από το αστικό μπλοκ. Γράφει (πάλι) ο Christopher Hill ότι "υπήρχαν, ίσως να υπεραπλουστεύουμε, δύο επαναστάσεις στην Αγγλία στα μέσα του 17ου αιώνα. Αυτή η οποία κέρδισε, εγκαθίδρυσε το ιερό δικαίωμα της ιδιοκτησίας (κατάργηση των φεουδαρχικών όρων και αυθαίρετης φορολογίας), έδωσε πολιτική εξουσία στους ιδιοκτήτες (κυριαρχία του Κοινοβουλίου και του Δικαίου, κατάργηση των prerogative courts[2]), κι αφαίρεσε όλα τα εμπόδια για τον θρίαμβο της ιδεολογίας των ανθρώπων της ιδιοκτησίας -την προτεσταντική ηθική. Υπήρχε όμως και μια άλλη επανάσταση που ποτέ δεν έγινε, παρόλο που κατά καιρούς υπήρξε απειλή. Αυτή ίσως να είχε εγκαθιδρύσει την κοινοτική ιδιοκτησία, μια μακράν ευρύτερη δημοκρατικότητα σε πολιτικούς και νομικούς θεσμούς, που ίσως να κατέρριπτε τη κρατική εκκλησία και να απέρριπτε την προτεσταντική ηθική".

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα των τάσεων της επανάστασης εντός της επανάστασηςήτανε το επονομαζόμενο κίνημα των Diggers. Το πραγματικό τους όνομα ήταν True Levellers[3], αλλά τελικά έμειναν στην ιστορία ως Diggers λόγω της πρακτικής τους -περισσότερα παρακάτω. Ηγετική φυσιογνωμία του κινήματός τους ήταν ο Gerrard Winstanley -ο άνθρωπος που έγραψε και το παραπάνω τραγούδι- και ήταν ένας από τους ιδρυτές των Diggers. O Winstanley μαζί με άλλους 14 εξέδωσαν το 1649 τη μπροσούρα "The New Law Of Righteousness" ("Ο Νέος Νόμος Της Δικαιοσύνης"). Θρησκευόμενοι άνθρωποι κι επηρεασμένοι από τις "Πράξεις Των Αποστόλων" (βιβλίο της Καινής Διαθήκης), στάθηκαν στο απόσπασμα "Όλοι όσοι πιστεύανε ήταν μαζί και είχαν όλα τα πράγματα από κοινού. Θα πουλούσαν τα αγαθά τους και θα μοίραζαν τα έσοδα σε όλους, σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός". Έτσι λοιπόν, θέλοντας να ξεπεράσουν τόσο τις επιβολές της φεουδαρχίας όσο και τις διακηρύξεις των Parliamentarians, πήγανε ένα βήμα παραπέρα κι ισχυρίστηκαν πως "στην αρχή του χρόνου ο Θεός έπλασε τη γη. Ούτε μια λέξη δεν ειπώθηκε στην αρχή πως ένα τμήμα της ανθρωπότητας θα πρέπει να κυβερνά κάποιο άλλο, αλλά οι εγωιστικές φαντασιώσεις θέσανε έναν άνθρωπο να διδάσκει και κυβερνά τους άλλους".

Με το ένα πόδι στα χριστιανικά κείμενα (παρόλα αυτά ήταν υποστηρικτές της ανεξιθρησκίας), και με το άλλο σε παλαιότερες εξεγέρσεις στην Αγγλία ενάντια στη βασιλεία και τη φεουδαρχία, ύστερα από την έκδοση της μπροσούρας τους προχώρησαν σε καταλήψεις άκληρων και κοινοτικών γαιών σε διάφορες περιοχές της Αγγλίας. Καλλιεργούσαν από κοινού τη γη (και γι'αυτό έγιναν τελικά γνωστοί ως Diggers) και μοιράζαν τη σοδειά εντός της κατά τόπου κοινότητας. Στόχος τους η δημιουργία μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης η οποία θα αποτελούνταν από μικρές αλληλέγγυες αγροτικές κοινότητες, η κάθε μία από τις οποίες θα λειτουργούσε υπό τις αρχές της κοινοκτημοσύνης, της αλληλεξάρτησης του ανθρώπου και της φύσης, και της δικιάς τους ανθρωπιστικής ηθικής ερμηνείας των χριστιανικών θρησκευτικών κειμένων.

Οι γαιοκτήμονες φοβισμένοι από τις κοινότητες που δημιούργησαν οι Diggers έλαβαν αμέσως δράση. Στην κοινότητά τους στο St. George's Hill, ο λόρδος του τοπικού φέουδου οργάνωσε συμμορίες οι οποίες πραγματοποιούσαν επιθέσεις στην κοινότητα, με πολλούς ξυλοδαρμούς, κλοπές καθώς και κατεδαφίσεις κι εμπρησμούς στα κοινοτικά σπίτια. Ύστερα από καταγγελίες γαιοκτημόνων, η κοινότητα οδηγήθηκε σε δίκη -στην οποία οι Diggers δεν είχαν το δικαίωμα να υπεράσπιστουν τους εαυτούς τους- την οποία έχασαν κι αναγκάστηκαν να αφήσουν την κοινότητά τους, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα επενέβαινε ο στρατός για τη καταστροφή της.

Στην κοινότητα του Little Heath, ο εκεί τοπικός λόρδος χρησιμοποίησε την εξουσία του για να ανακόψει τη στήριξη των κατοίκων ως προς τους Diggers, και σε συνεργασία με άλλους γαιοκτήμονες οργάνωνε επιθέσεις εναντίον τους, καταφέρνοντας τελικά να τους απομακρύνει από την περιοχή. Στην κοινότητα του Wellingborough, εννέα Diggers συνελήφθησαν και δικάστηκαν, και παρόλο που δεν αποδείχθηκαν οι κατηγορίες εναντίον τους, φυλακίστηκαν. Βέβαια, αυτές δεν ήταν ούτε οι μοναδικές κοινότητες των Diggers, ούτε οι μόνες που δέχθηκαν σκληρές επιθέσεις από τους φεουδάρχες και κάθε λογής ιδιοκτήτες.

Παρακάτω, μια μετάφρασή μου από απόσπασμα κειμένου των Diggers:


Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο, το κάνουμε αυτό στο όνομα όλων των φτωχών καταπιεσμένων ανθρώπων στην Αγγλία, και αναγγέλουμε σ'εσάς, που αυτοαποκαλείστε Lords of Manors, Lords of the Land[4], πως όσον αφορά τον Βασιλιά της Δικαιοσύνης, τον δημιουργό μας, διαφώτισε τις καρδιές μας έως εδώ ώστε να δούμε, πως η γη δεν δημιουργήθηκε για εσάς, ώστε να είστε οι Λόρδοι της κι εμείς να είμαστε οι σκλάβοι σας, υπηρέτες σας και επαίτες. Αλλά δημιουργήθηκε για να είναι κοινός πόρος ζωής για όλους, και όχι για συγκεκριμένα άτομα. Και πως οι αγοραπωλησίες της γης και των καρπών της που διαπράττετε ο ένας στον άλλον, είναι Καταραμένες και ήρθαν με πόλεμο. Ο οποίος είχε, και ακόμα έχει, καθιερώσει τον φόνο και την κλοπή στα χέρια κάποιων τμημάτων της Ανθρωπότητας πάνω σε άλλους, τα οποία είναι η μεγαλύτερη εξωτερική επιβάρυνση και άδικη εξουσία κάτω από την οποία στενάζει η Πλάση.

Η εξουσία για περίφραξη γης και ιδιοκτησία περιουσίας ήρθε στην Πλάση από τους Προγόνους σας δια του Ξίφους, το οποίο πρώτα φόνευσε τα Πλάσματα και τους Συνανθρώπους τους, και ύστερα λεηλάτησαν ή έκλεψαν την γη τους, κι άφησαν αυτή τη γη διαδοχικά σε εσας, τα Παιδιά τους. Κι ως εκ τούτου, παρόλο που δεν σκοτώσατε ή ληστέψατε, είστε αυτοί που κρατάτε το ανάθεμα στα χέρια σας με τη δύναμη του Ξίφους. Κι έτσι δικαιώνεται τις αισχρές πράξεις των Πατεράδων σας, κι αυτό το αμάρτημα των Πατεράδων σας θα τιμωρηθεί στο κεφάλι σας και των Παιδιών σας, έως την τρίτη και τέταρτη γενιά, κι ακόμα μακρύτερα έως η αιματοβαμμένη και κλεμμένη εξουσία σας ξεριζωθεί από τη γη.

Παρόλο που εσείς και οι Πρόγονοί σας πήρατε την ιδιοκτησία σας διά φόνου και κλοπής και την κατακρατάτε με την ίδια εξουσία από εμάς, παρόλο που έχουμε ίσα δικαιώματα στη γη με εσάς από τον δίκαιο Νόμο της Δημιουργίας, δεν έχουμε καμία ανάγκη για φιλονικίες (όπως εσείς) για αυτόν τον ενοχλητικό διάβολο που λέγεται Ιδιωτική Ιδιοκτησία: επειδή η Γη, με όλους τους Καρπούς του Καλαμποκιού, τα Ζώα και όλα τα παρόμοια, δημιουργήθηκε ώστε να είναι κοινή Αποθήκη Βιοπορισμού για όλη την Ανθρωπότητα, φίλο ή εχθρό, χωρίς εξαίρεση.

Και για να αποτρέψουμε τις σχολαστικές αντιρρήσεις σας, να ξέρετε αυτό: ότι δεν πρέπει ούτε να αγοράζουμε ούτε να πουλάμε, το χρήμα δεν πρέπει πια (από τη στιγμή που η εργασία μας στην επίγεια κοινότητα μας θα είναι προχωρημένη) να είναι ο ύψιστος θεός που αφήνει κάποιους εντός και φράζει άλλους απ'έξω. Επειδή το χρήμα δεν είναι παρά κομμάτι της Γης. Και σίγουρα, ο Δίκαιος Δημιουργός, ο οποίος είναι Βασιλιάς, ποτέ δεν διόρισε πως, εκτός κι αν κάποιοι από την Ανθρωπότητα φέρουν αυτό το μετάλλευμα (ασήμι και χρυσό) στα χέρια άλλων του είδους τους, δεν θα πρέπει ούτε να φάνε ούτε να ντυθούν. Σίγουρα όχι, καθώς αυτό είναι το σχέδιο της Σάρκας Τυράννων (της οποίας οι Γαιοκτήμονες είναι παρακλάδι) για να θέσουν την Εικόνα του πάνω στο χρήμα. Και αυτοί έφτιαξαν αυτόν τον άδικο νόμο: πως κανείς δεν πρέπει να πουλάει ή αγοράζει, να τρώει ή ντύνεται ή να έχει άνετα τα προς το ζην ανάμεσα στους ανθρώπους, εκτός και εάν φέρει την εικόνα του σφραγισμένη πάνω σε χρυσό ή ασήμι στα χέρια του.

Καθώς η εργασία μας στην Επίγεια κοινότητα αναβαθμίζεται, πρέπει να χρησιμοποιούμε τον χρυσό και το ασήμι όπως τα άλλα μέταλλα και όχι για να αγοράζουμε και πουλάμε, επειδή η αγοραπωλησία είναι η μεγάλη απάτη που ληστεύει και κλέβει τη Γη από τον έναν στον άλλον: είναι αυτό που κάνει κάποιους Λόρδους, άλλους επαίτες, κάποιους Κυβερνήτες κι άλλους υπό την εξουσία τους. Και κάνει Μεγάλους δολοφόνους και κλέφτες να φυλακίζουν και κρεμάνε τους μικρότερους, ή ακόμη και ανθρώπους με ειλικρινή καρδιά.




Κλείνοντας, ένα τραγούδι-φόρος τιμής στους Diggers, το "The World Turned Upside Down"γραμμένο το 1974 από τον Leon Rosselson, χρησιμοποιώντας στιχουργικά κυρίως τα λόγια των ίδιων των Diggers. Παραθέτω όμως τη διασκευή του μεγάλου Billy Bragg, την οποία προτιμώ από την αρχική εκδοχή του κομματιού από τον Rosselson.


Το 1649
στο St. George's Hill,
μια κουρελιασμένη ένωση που λεγόντουσαν Diggers
ήρθαν για να δείξουν την θέληση του λαού.
Αψήφισαν τους γαιοκτήμονες,
αψήφισαν τους νόμους,
ήταν οι ακτήμονες που διεκδικούσαν αυτά που ήταν δικά τους.
Ερχόμαστε ειρηνικά είπαν,
να σκάψουμε και να σπείρουμε,
ερχόμαστε να δουλέψουμε τη γη από κοινού
και να κάνουμε την άγονη γη καλλιεργίσιμη.
Αυτή τη διαχωρισμένη γη
θα την ενώσουμε
ώστε να γίνει
κοινός πλούτος για όλους.
Το αμάρτημα της ιδιοκτησίας
το αποστρεφόμαστε.
Κανείς άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να αγοράζει και να πουλάει
τη γη για ιδιωτικό κέρδος.
Με κλοπές και φόνους
πήραν τη γη,
τώρα παντού οι τοίχοι
υψώνονται υπό τις διαταγές τους.
Φτιάχνουν τους νόμους
για να μας αλυσοδέσουνε καλά,
οι ιερείς μας θαμπώνουν με τον παράδεισο
ή μας καταδικάζουν στην κόλαση.
Δεν θα λατρέψουμε
τον θεό που υπηρετούνε,
τον θεό της απληστίας που ταΐζει τους πλούσιους
ενώ ο φτωχοί άνθρωποι λιμοκτονούνε.
Δουλεύουμε, τρώμε μαζί,
δεν χρειαζόμαστε ξίφη.
Δεν θα υποκλιθούμε στους αφεντάδες
ούτε θα τους πληρώσουμε ενοίκιο.
Ακόμη είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι
παρόλο που είμαστε φτωχοί.
Όλοι εσείς οι Diggers αντισταθείτε για τη τιμή σας,
Αντισταθείτε τώρα.

Από τους ανθρώπους της ιδιοκτησίας
οι εντολές ήρθανε,
έστειλαν μισθοφόρους και στρατιώτες
για να εξαφανίσουν τις διεκδικήσεις των Diggers.
Γκρεμίσαν τα σπίτια τους,
καταστρέψαν το καλαμπόκι τους,
τους διασκορπίσανε
αλλά το όραμά τους παραμένει.
Εσείς οι φτωχοί πάρτε θάρρος,
εσείς οι πλούσιοι προσέχτε,
αυτή η γη δημιουργήθηκε ως κοινός πλούτος
ώστε όλοι να τον μοιραζόμαστε.
Όλα τα πράγματα κοινά,
όλοι οι άνθρωποι ένα,
ερχόμαστε ειρηνικά.
Οι εντολές ήρθαν για να τους σφαγιάσουν.


Σημειώσεις:
1.Η δεκάτη ήταν φόρος σύμφωνα με τον οποίο πλήρωνες στην εκκλησία το 1/10 όσων παρήγαγες.
2.Τα prerogative courts ήταν εκκλησιαστικά δικαστήρια τα οποία ελέγχαν και επικυρώνανε διαθήκες στα θέματα ιδιοκτησίας που αφορούσαν παραπάνω από έναν δικαιούχους.
3.Ονομάστηκαν True Levellers για να διαχωριστούνε από τους Levellers, καθώς θεωρούσαν πως οι δικές τους ιδέες και πρακτικές ήταν αυτές που θα έφαιρναν την πραγματική κοινωνική ισοστάθμιση και ομαλότητα.
4.Τίτλοι ευγενείας, φυσικά όλοι αυτοί οι Λόρδοι ήταν μεγάλοι γαιοκτήμονες κι είχαν διοικητική εξουσία.

ΤΕΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: NOVOS PROLETARIOS

$
0
0
Τις τετάρτες του Φλεβάρη στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Περιστερίου (Καρυάτιδος 166, πλατεία Δέγλερη, Περιστέρι) πραγματοποιούνται, στα πλαίσια του προλεταριακού εργαστηρίου των novos proletarios, τα παρακάτω:

> Τετάρτη 04/02 στις 20:00:
“crisis? whose crisis?”

..προβολή του ντοκυμαντέρ της συνέλευσης
BLOCK (
οριζόντια οργάνωση για την προλεταριακή αυτονομία) με τίτλο “crisis? whose crisis?” και συζήτηση σχετικά με την καπιταλιστική κρίση 

> Τετάρτη 11/02 στις 20:00:
“Πεθαίνοντας στα 30″
..προβολή του ντοκυμαντέρ “Πεθαίνοντας στα 30″, μίας κινηματογραφική βιογραφία του Μισέλ Ρεκανατί, ηγέτη του μαθητικού κινήματος το Μάη του ’68

> Τετάρτη 18/02 στις 20:00:
Συζήτηση με θέμα: Φεμινισμός στην ιταλία των 70’s  
..ο αγώνας ενάντια στην απλήρωτη οικιακή εργασία και η σημασία του πέρα από τη διατύπωση απλά ενός νέου μισθολογικού αιτήματος 

> Τετάρτη 25/02 στις 20:00
Σεμινάριο αφίσας
..η οπτική ¨γλώσσα¨, τα εργαλεία και η διαδικασία από την ιδέα μέχρι και το τυπογραφείο.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ... / ΑΦΙΣΑ ΑΠΟ ΕΑΔ

$
0
0
αφίσα που κολλιέται από την εργατική αντιφασιστική δράση


Zήσε τον μύθο σου (όσο κρατήσει)
με κυβέρνηση «αγανακτισμένων»!


Η νέα κυβερνητική σύμπραξη της σοσιαλδημοκρατίας με το ψεκασμένο τμήμα της άκρας δεξιάς δε φαίνεται να προκάλεσε ούτε έκπληξη ούτε αγανάκτηση. Το αντίθετο: ο καταμερισμός των υπουργείων δείχνει πως όλοι οι συμπαραστάτες της κυβέρνησης –ανεξαρτήτως των απόψεών τους- θα μείνουν (πρόσκαιρα) ικανοποιημένοι από τον πολιτικό πλουραλισμό της. Τόσο οι αριστεροί, όσο και οι ακροδεξιοί.

Γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο από την πολιτική αποτύπωση της κοινωνικής/πολιτικής σύνθεσης των «αγανακτισμένων» της πλ. Συντάγματος -και των βασικών αφηγήσεών τους για την καπιταλιστική κρίση. Κάπως έτσι το χειραγωγικό σενάριο «κακοί δανειστές – ενδοτικές (ή εθνικά υπερήφανες) ελληνικές κυβερνήσεις» ζει νέες στιγμές δόξας αυτές τις μέρες.

Ταυτόχρονα η ελληνική κοινωνία ζει τον μύθο της και φτιάχνει καινούργιους ήρωες. Οι υπουργοί με το casual ντύσιμο που «χτυπάνε το χέρι τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» δεν είναι μόνο ένας απόλυτα εύπεπτος λαϊκισμός, αλλά και η συμβολική εικόνα της νέας εθνικής ενότητας. Μιας εθνικής ενότητας που βασιλεύει· και πλέον κυβερνά. Μιας εθνικής ενότητας που ορθώνεται ενάντια στα εργατικά συμφέροντα, ενώ η νέα κυβέρνηση πουλάει τσάμπα ελπίδες, εξαγγελίες και υποσχέσεις, οι οποίες εν πολλοίς διαψεύδονται γρηγορότερα κι απ’ τη διατύπωσή τους. Μιας εθνικής ενότητας που έρχεται την κατάλληλη στιγμή επιπλέον: ενώ η διαχείριση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης αυξάνει σταθερά τις διακρατικές εντάσεις και συνεχίζει να πυροδοτεί περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις.

Απέναντι στην επέλαση αυτής της νέας εθνικής ενότητας και των κυρίαρχων μυθολογιών της, στέκονται αδιαπράγματευτα οι δικές μας θέσεις μάχης: κόντρα στις φαντασιώσεις, η χειραφέτηση της πολυεθνικής εργατικής τάξης, το να οργανωθούμε μαχητικά η μία δίπλα στον άλλο ενάντια στο παρόν και το μέλλον που σχεδιάζουν για μας τ'αφεντικά μας, ήταν και παραμένει ο μόνος δυνατός ρεαλισμός.

Είτε ψεκασμένοι, είτε αγανακτισμένοι,
η εθνική ενότητα είναι αυτό που μένει.


17/2, 18:00, ΠΑΤΡΑ | ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

$
0
0
από την Αντιφασιστική Συνεννόηση 65

"ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ -ΤΩΡΑ!

"Τρεις μέρες, τρεις νεκροί.
Ο Σαγιέντ, ο Μοχάμεντ, και ένας ανώνυμος στο αλλοδαπών της Θεσσαλονίκης. Και αυτοί ήταν εκεί. Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε ένα κρατητήριο. Έγκλειστοι, όχι από επιλογή τους. Και οι διπλανοί τους, που ήταν επίσης εκεί, έπραξαν την μικροεξέγερσή τους. Έκαναν κτήμα τους το νεκρό σώμα του Μοχάμεντ, ήταν και το δικό τους σώμα. Αρνήθηκαν να το παραδώσουν στους ανθρωποφύλακες.

Το άλλο πρωί, ήταν και αυτοί εκεί. Όχι από μέσα, απ΄έξω απ΄τα συρματοπλέγματα. Ο υπουργός της αστυνομίας, κυβερνητικό κλιμάκιο, αριστεροί διαμεσολαβητές. Η γλώσσα της εξουσίας υποσχέθηκε ότι θα κλείσει την Αμυγδαλέζα. Δεν ψέλισσε τίποτα, όμως, για τη συνθήκη της διοικητικής κράτησης, αυτή που αιχμαλωτίζει χιλιάδες ανθρώπους σε κελιά και κοντέινερ ανά την επικράτεια. Η γλώσσα της εξουσίας ντύθηκε στ΄ αριστερά. Τόσο γοητευτική και ελπιδοφόρα που ακόμα και η αποστροφή του υπουργού ότι τα όσα λέει δεν αποτελούν καμία μομφή για τους εργαζόμενους στην Αμυγδαλέζα, ακούστηκε σα μία υψηλή νότα σε ένα σοπράνο κομμάτι ξεπλύματος των ανθρωποφυλάκων του κολαστηρίου.

Τρεις μέρες, τρεις νεκροί. Ο Σαγιέντ, ο Μοχάμεντ, και ο Ανώνυμος. Περιμένουν την πράξη μας. Περιμένουμε την πράξη μας. Σαγιέντ, Μοχάμεντ, Ανώνυμε, στείλτε ένα γεια εκεί που είστε και στον Σαχζάτ. Και στον Μπαμπακάρ. Και σε πολλούς άλλους που κάμποσοι από εμάς θυμόμαστε, είχαμε φίλους. Όχι, όσοι ζούμε σε αυτόν τον τόπο δεν είμαστε όλοι κανίβαλοι. Και κάθε φορά, με το σώμα σας και τη φωνή σας, μας υπενθυμίζετε γιατί (πρέπει να) τον μισούμε τόσο πολύ."

από kyriosflanerios.wordpress.com

ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΡΕ.

$
0
0
Το παρακάτω video και το κείμενο που το συνοδεύει αναρτήθηκαν στο site του stand up archive, τις μέρες του έκρυθμου αντιμουσουλμανικού οχετούπου ακολούθησε την επίθεση στην Charlie Hebdo >


"Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με την πολύνεκρη επίθεση στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo και όσα ακολούθησαν έχουν προκαλέσει τη συνηθισμένη ακατάσχετη φλυαρία στα social media. Για τους περισσότερους το γεγονός έχει εκληφθεί σαν επίθεση στην ελευθερία του λόγου και την σάτιρα, πράγμα που είναι απλουστευτικό, παραπλανητικό και ύποπτο. Αν άρθρα σαν αυτόδεν είναι αρκετά πειστικά, και μόνο το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα καθάρματα του πλανήτη ηγήθηκαν της πορείας πένθους στο Παρίσι θα έπρεπε να προβληματίσει τους όψιμους υπερασπιστές της σάτιρας. Δεν είναι εδώ ο χώρος να πούμε περισσότερα για το ίδιο το θέμα, αλλά αναφορικά με την ελευθερία του λόγου, ο αυστραλιανός (μουσουλμάνος) κωμικός Aamer Rahman τα λέει μια χαρά και σ'αυτό το bit αλλά και στο twitter όπου λίγες ώρες μετά την επίθεση έγραψε το αυτονόητο: ότι σάτιρα είναι να προκαλείς την εξουσία και όχι να υποτιμάς τους καταπιεσμένους. Κάτι σχετικό είχαμε γράψει παλιότερα με αφορμή την υπόθεση του Γέροντα Παστίτσιου, παρουσιάζοντας το πιο αηδιαστικά βλάσφημο βίντεο που κυκλοφορεί εδώ μέσα: Ειδικά για τους φιλελεύθερους υπερασπιστές της ελευθερίας της έκφρασης: συνηθίζουν να τη θυμούνται όταν κάποιοι "τριτοκοσμικοί"μουσουλμάνοι διαμαρτύρονται για τις προσβολές ενάντια στον προφήτη τους. Μοιάζουν με εκείνους τους λευκούς γαιοκτήμονες που διασκέδαζαν με τα minstrel shows και τη διακωμώδηση των μαύρων σκλάβων στην Αμερική του 19ου αιώνα. Γιατί κι ένας χαζός μπορεί να σκεφτεί ότι η ελευθερία της έκφρασης δεν δοκιμάζεται σε βάρος των κάθε φορά "άλλων", αλλά όταν αφορά αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας. Δεν υπάρχει έτσι γενικά και αόριστα "ελευθερία της έκφρασης": η ελευθερία μιας μαλακισμένης αθλήτριας να γράφει κακόγουστα ρατσιστικά ανέκδοτα στο twitter, η ελευθερία ενός ακροδεξιού σκηνοθέτη να γυρίζει μια b-movie για τον Μωάμεθ στις ηπα και η ελευθερία ενός 27χρονου να κοροϊδεύει τον γέροντα παϊσιο στα Ψαχνά Ευβοίας δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Έχουν γίνει σε διαφορετικό πλαίσιο, κάτω από διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετική στόχευση και όποιος κάνει πως δεν το καταλαβαίνει, είναι τουλάχιστον ύποπτος."

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:

$
0
0
απ'τη συνέλευση No Lager στη Θεσσαλονίκη

ΣΑΒΒΑΤΟ 28/2, 19:30 | "ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΔΥΣΗ": ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ" | ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΠΡΟΒΟΛΗ ΑΠ'ΤΟ ANTIFA LAB

$
0
0
> Εκδήλωση/ συζήτηση / προβολή: "Στιγμιότυπα ισλαμοφοβίας απ'την πατρίδα του διαφωτισμού" 
> Σάββατο 28/2, 19:30, πολυτεχνείο (πατησίων) - είσοδος από στουρνάρη

απ'την συνέλευση του antifa lab

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

ANTIFA SOUNDS(vol4) + SOUARAP >ΣΑΒΒΑΤΟ 7/3

$
0
0
> στη σαλονίκη στις 7/3, την ίδια μέρα που στην αθήνα θα ροκάρουν οι SBE, το antifa sounds, το souarap, οι Te Pavarutrit, οι Κ.π.ρ. , ο Άψινθος, οι Local Guests, το Ανάποδο Χαμόγελο, ο Άλλος Ένας κι οι No Voice μαζί με τον dj Rigel θα το κρατάνε στο βιολογικό.



JE SUIS ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΦΟΝΙΚΗ ΜΟΥ ΦΑΣΗ

$
0
0
χαρτοπανό απ'το antifa shalala (εκεί έξω)


> Σχετικά, δες κι αυτό: σύντομα -δραματικά επίκαιρα- απόσπασματα απ'το "Πού σημαδεύουν;",μπροσούρα της Ομοσπονδίας Αυτόνομων Ομάδων Federaction που είχε μοιραστεί 8 χρόνια πίσω, κάπου στις αρχές του '07:

"[...] Για τα δυτικά κράτη ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός έ­χει τις χρήσεις και τις αιτίες του. Σε όσα ακολουθούν παρα­κάτω θα παρακολουθήσουμε αυτές τις χρήσεις και αυτές τις αιτίες για να φτάσουμε στην πρώτη από τις θέσεις αυτής της μπροσούρας. Ο αντιμουσουλμανικός ρατσι­σμός είναι το βασικό συστατικό ενός νέου φα­σισμού. Για τα λεγόμενα δυτικά κράτη, αυτός ο νέος φασισμός έχει διπλή χρήση: Χρησιμο­ποιείται στο εσωτερικό για να δικαιολογήσει μια όλο και πιο ξέφρενη κατρακύλα προς τον ολοκληρωτισμό. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιείται στο εξωτερικό για να δικαιολογήσει πολεμικές επεμβάσεις που ήδη εξελίσσονται και αποτε­λούν τα πρώτα κεφάλαια του τέταρτου παγκό­σμιου πολέμου.
[...]

Ο ισλαμικός κόσμος, όπου και διαδραματίζεται σήμερα το θέατρο των πολε­μικών επιχειρήσεων, αφενός δεν είναι ένας ε­νιαίος κόσμος, αφετέρου δεν είναι ένας κό­σμος στον οποίο τα ισλαμικά κράτη δίνουν έ­ναν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ και τον δυτικό ιμπεριαλισμό συνολικά.

Και η λεγόμενη "πολιτισμένη Δύση"όμως, δεν είναι μια ε­νιαία οντότητα. Αντιθέτως, τα κράτη της Δύσης κυ­νηγώντας ισλαμιστές τρομοκράτες αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Στη σύγκρουση αυτή, τα ισλαμικά κράτη συμμετέ­χουν αξιοποιώντας το γεγονός ότι ο ισλαμικός κόσμος χρησίμευσε και ακόμη χρησιμεύει στη Δύση ως αποθήκη φθη­νών εργατών και φθηνών πρώτων υλών. Το Ισλάμ δηλαδή ως ιδεολογία αξιοποιεί τα υπαρκτά αντιιμπεριαλιστικά αι­σθήματα των μουσουλμάνων υπηκόων και αξιοποιεί την κοινωνική απήχηση που έχει αποκτήσει, λόγω των υποσχέ­σεων που παρέχει για καλύτερες συνθήκες ζωής. Το αποτέλεσμα τελικά είναι ότι έτσι στήνονται κρατικές οντότητες, ποιοτικά όμοιες αλλά αντίπαλες των δυτικών καπιταλιστι­κών κρατών.

Σε κάθε περίπτωση οι μόνοι χαμένοι του πολέμου αυτού είναι οι μουσουλμάνοι εργάτες, που και στη Δύση και στην Ανατολή βρίσκονται μπροστά στις κάνες των αφεντικών. Μόνο προς το παρόν όμως. Ο πόλεμος των αφεντικών α­φορά όλους όσους προορίζονται να γίνουν κρέας για τα κρατικά κανόνια. Αφορά όλους εμάς τους εργάτες και τις εργάτριες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και πολιτισμικής ταυτότητας.

[...]

Η μηχανή έχει ήδη στηθεί. Και δουλεύει καλά.

Ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός έχει γίνει κοινός τό­πος. Τα βασικά του δόγματα λένε ότι οι μουσουλμάνοι είναι ανορθολογικοί, οπισθοδρομικοί και βίαιοι, ότι δεν ενδιαφέρονται για το θάνατο, το δικό τους ή των άλλων. Ήδη αυτά τα ψέματα μεταφράζονται σε στυγνή κατα­πίεση για εκατομμύρια μουσουλμάνους μετανάστες εργάτες στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων.

Όσο όμως οι δοξασίες του αντιμουσουλμανικού ρα­τσισμού μετατρέπονται σε αυτονόητα, τόσο παραβλέπε­ται ότι τα ίδια τα δυτικά κράτη είναι που υποδαυλίζουν τον αντιμουσουλμανικό πυρετό. Και έχουν τους λόγους τους. Γιατί, εκτός από υποτίμηση των μουσουλμάνων εργατών, ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός είναι και εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Είναι η κατεξοχήν κά­λυψη, η κατεξοχήν αφορμή των διακρατικών συγκρού­σεων που ήδη εξελίσσονται, όχι μόνο μεταξύ "ισλάμ"και "δύσης", αλλά όλων εναντίον όλων!

Αλλά αν η ιστορία έχει να διδάξει κάτι, αυτό είναι το ε­ξής: Είτε η δικαιολόγηση του πολέμου είναι "αριστε­ρή"είτε "δεξιά", οι μόνοι χαμένοι είναι οι εργάτες ό­λου του κόσμου.

Γιατί εμάς σημαδεύουν! Εμάς, τους εργάτες και τις εργάτριες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και πολιτι­σμού! Εμάς σημαδεύουν! Είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε πως τα όπλα των αφεντικών δεν στρέφονται μό­νο εναντίον των μουσουλμάνων, αλλά εναντίον όλων μας!

Ο "πόλεμος των πολιτισμών"είναι πόλεμος!

Καθολικός, κτηνώδης, ταξικός πόλεμος. Όπως όλοι οι πόλεμοι. Είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε αυτό το βασικό γεγονός. Και να πράξουμε αναλόγως."




Viewing all 726 articles
Browse latest View live